هرگاه محرم از روى سهو و فراموشى، يا جهل، به هنگام سفر زير سايه برود، كفّاره ندارد؛ امّا اگر عمداً، يا به خاطر ضرورتى باشد، (مانند خدمه کاروان‌ها که مجبور است به‌عنوان راهنما به همراه زنان با ماشین سقف دار روزانه به‌سوی مکه حركت كند) كفّاره دارد و كفّاره آن يك گوسفند براى هر احرام است؛ يعنى براى مجموع احرام عمره يك گوسفند و براى مجموع احرام حج نيز يك گوسفند واجب است.
هرگاه شخصى از روى سهو، يا جهل و ندانستن مسئله، نماز طواف واجب را ترك كند، در صورت امكان بايد برگردد و نماز را پشت مقام بجا آورد و اگر برگشتن براى او مشقّت دارد، نائب گرفته تا برای او نماز را بخواند و اگر امکان نداشت هر جا كه هست نماز را بجا آورد؛ حتّى اگر در وطن خود باشد.
هرگاه از روى سهو و فراموشى يا جهل به مسئله چيزى از سعى را كم كند، خواه قبل از اتمام چهار دور باشد يا پس‌ازآن، هر وقت به خاطرش آمد كمبود را به‌جا مى‌آورد و سعى او صحيح است و اگر از مکه خارج‌شده يا به وطن بازگشته و برگشتن به مکه براى او مشقّت دارد، نايب مى‌گيرد و كفّاره‌اى هم ندارد؛ هرچند كارهايى را كه بر محرم حرام است انجام داده باشد. چراکه با یقین به خروج از احرام مرتکب آن کارشده و لذا کفاره ندارد.
طواف از اركان حج است و كسى كه «طواف حج» را تا آخر ذی‌الحجه ترك كند، اگر از روى عمد باشد حج او باطل است و بايد سال ديگر اعاده كند و اگر از روى جهل و ناآگاهى باشد، نيز حج او باطل است (خواه جاهل مقصّر باشد، يا غير مقصّر) و علاوه بر اعاده حج، احتياط آن است كه شترى هم قربانى كند و اگر از روى سهو و فراموشى بوده، طواف را قضا مى‌نمايد و حج او صحيح است و چنانچه بعد از مراجعت از حج، يا بيرون رفتن از مکه متوجّه شود و بازگشت براى او مشقّت داشته باشد، كسى را نايب مى‌گيرد كه براى او طواف كند و مستحب است سعى را نيز بعدازآن اعاده كند و يك گوسفند در منى قربانى نمايد و اگر ممكن نشد در وطن خود قربانى كند و در اين مدّت چيزى بر او حرام نيست.
هرگاه ترتيب را در رمى جمرات سهواً رعايت نكرد، بايد برگردد و طورى بجا آورد كه ترتيب حاصل شود.
اعاده فایده‌ای ندارد، سجده سهو را با رعایت شرایط آن انجام دهید.
مانعی ندارد ولی بهتر عدم تکرار است.
اگر روزه‌دار سهواً يكى از كارهايى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد و بعد به گمان اينكه روزه‌اش باطل‌شده دوباره يكى از آن‌ها را عمداً بجا آورد بنا بر احتياط واجب علاوه بر امساك آن روز، قضاى آن را نيز بجا می‌آورد، ولى كفّاره ندارد.
در فرض سؤال عدول جایز نیست.
