نظر به این که افراد کمى از علماى مذاهب مختلف اسلامى قائل به تحریفند (هرچند محقّقان، هرگز تحریف را قبول نکرده اند) حکم ارتداد جارى نمى شود، امّا چنین کسى مرتکب اشتباه بزرگى شده است.
این عقیده خطا و اشتباه است و باید او را ارشاد کرد ولى موجب کفر نمى شود.
علم به زنا به تنهایى مجوّز قتل نمى شود، مگر این که او را در حال زنا با همسرش ببیند که در این صورت قتل او جایز است ولى تا در محکمه اثبات نکند قتل عمد شمرده مى شود. در مواردى که ثابت شود که شخص اعتقاد به مهدورالدّم بودن کسى داشته و او را به قتل رسانده، قتل شبه عمد حساب مى شود.
این اعتقادات قطعاً از خرافات است و حاجت خواستن از آنها نوعى شرک می‌باشد و بر همه لازم است نهى از منکر کنند و پاداش خود را از خداوند بخواهند.
ازدواج او با زن مسلمان باطل است و اگر زن این حکم را بداند، فرزند آنها نامشروع است ولی اگر نمی‌دانسته فرزند مشروع است.
اگر به خاطر اعتقاد شوهر اعلام آمادگى براى این امر کند، کافى است.
هرگاه زنى در غير ايّام عادت ماهانه لك ببيند و به اعتقاد این‌که خون عادت نيست، طواف و نماز طوافش را انجام دهد و شب بعد از طواف خونى ببيند كه تمام شرايط عادت ماهيانه را داشته باشد، اگر يقين كند كه بعد از ديدن لك (در شب قبل از طواف) خون در باطن بوده و قطع نشده، آن لك احكام حيض دارد و طواف و نماز طوافش باطل است، ولى حج و عمره او صحيح است، امّا بايد طواف و نماز طواف را (بعد از قطع عادت و انجام غسل) اعاده كند و اگر در عمره بوده، در صورت تنگى وقت براى اعاده طواف و نماز آن، احتیاطاً بعد از حج یک عمره مفرده نيز به‌جا آورد. ولى اگر شك دارد، يا يقين دارد كه آن لك مدّتى قطع‌شده (و اين خون تازه‌اى است)، حكم حيض ندارد و اعمالش صحيح است.
در فرض مذکور قضای نمازهایی که ابتدای تکلیف نخوانده بر شما واجب نیست.
اگر حکم را نمی‌دانسته نمازهای سابق صحیح است.
ازدواج می تواند یکی از انگیزه های اسلام آوردن باشد و تا زمانی که یقین نداشته باشیم به اسلام اعتقاد قلبی ندارد ازدواج با او شرعا مانعی ندارد. اما اگر چنین یقینی در کار باشد ازدواج با او جایز نیست.
اگر عقیده نداشته باشد اما به نتیجه چنین عقدی راضی باشد مانعی ندارد.
