قذف تنها در دو مورد است: نسبت زنا یا لواط دادن؛ لذا سایر نسبت هاى ناروا تعزیر دارد.
اگر شخص از خود بى خود مى شود و کلمات کفرآمیز مى گوید مرتد نمى شود و در غیر این صورت مرتد است.
اگر از روى علم و عمد باشد مرتد مى شود و بر دیگران لازم است که نهى از منکر کنند.
نظر به این که افراد کمى از علماى مذاهب مختلف اسلامى قائل به تحریفند (هرچند محقّقان، هرگز تحریف را قبول نکرده اند) حکم ارتداد جارى نمى شود، امّا چنین کسى مرتکب اشتباه بزرگى شده است.
این عقیده خطا و اشتباه است و باید او را ارشاد کرد ولى موجب کفر نمى شود.
ارتداد به صورت اجبارى اثر ندارد، و چنین کسى مرتد محسوب نمى شود.
هرگاه ظاهر حال آنها این باشد که جدّى سخن مى گویند، احکام ارتداد، در صورتى که سخنان آنها موجب انکار خدا یا نبوّت پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)شود، بر آن مترتّب مى شود; ولى اگر قرائنى هرچند ظنّى بر عدم اعتقاد آنها به محتواى این الفاظ باشد، حکم ارتداد بر آنان جارى نمى شود.
آرى مرتدّ است و ظاهراً در این جا فرقى بین فطرى و ملّى نیست.
اگر واقعاً اعتقاد به الوهیّت حضرت على(علیه السلام) داشته باشند، کافرند; ولى بسیارى از غُلات فعلى ادّعاى خود را توجیه مى کنند که منجر به ادّعاى الوهیّت نشود و ما اظهارات آنها را مى پذیریم; مگر این که علم به خلاف آن داشته باشیم.
اگر ارتداد او در دادگاه اسلام ثابت شود، محكوم به اعدام خواهد شد و اموال او به عنوان ارث به ورثه مسلمان او مى رسد و همسر او از او جدا خواهد شد و حتى توبه كردن او نمى تواند جلوی اين احكام شديد را بگيرد، گر چه اگر واقعاً توبه كند در پيشگاه خداوند قبول مى شود.
ارتداد در حکم فوت است و مهریه مانند زمان فوت به‌طور کامل به زوجه پرداخت می‌شود. البته اگر نزدیکی نشده باشد در مورد نصف آن با ورثه مصالحه نمایند.
اگر مسلمان شود بايد انجام دهد.
