آن كه با اسلحه برنده اى مانند شمشير و كارد و خنجر يا تفنگ و مانند آن باشد خواه گلوله آن تيز باشد يا نه، ولى طورى باشد كه بدن حيوان را پاره كند و از آن خون جارى گردد، ولى اگر به وسيله دام يا چوب و سنگ و مانند آن حيوانى را شكار كنند حرام است، مگر اينكه موقعى به حيوان برسند كه هنوز زنده باشد و آن را مطابق آداب شرع سر ببرند.
هرگاه به و سيله باز شكارى يا حيوان ديگر تربيت شدهاى غير از سگ، حيوانى را شكاركند آن شكار حلال نيست، مگر اينكه وقتى برسند كه حيوان زنده باشد مطابق دستور شرع آن را ذبح كنند، در اين صورت حلال است.
هنگام به كار بردن اسلحه نام خدا را ببرد، ولى اگر فراموش كند اشكالى ندارد.
در صورتى که زخم توأم با خونریزى در آن حاصل نشود، جایز نیست; هر چند تیز بودن گلوله از نظر ما شرط نمى باشد.
اگر حيوانى را سر ببرند يا شكار كنند و بچه زندهاى از آن بيرون آيد، چنانچه آن بچه را مطابق دستور شرع سر ببرند حلال وگرنه حرام است، امّا اگر بچه با شكار كردن يا سر بريدن مادر، در شكم او مرده باشد حلال است به شرط اينكه خلقت بچه كامل شده و مو يا پشم در بدنش روييده باشد.
شکار در شب کراهت دارد.
اگر زخمی شده اند و خون خارج شده، حلال است.
حيوان حلال گوشت وحشى در صورتى با شكار كردن حلال مى شود كه توانايى بر فرار داشته باشد، بنابراين بچه آهو يا بچه كبك كه نمى تواند فرار كند با شكار كردن حلال نمى شود.
هرگاه به و سيله دام يا چوب يا سنگ يا چيز ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح نيست حيوانى را دو قسمت كند قسمتى كه سر و گردن ندارد در هر حال حرام است و امّا قسمتى كه سر و گردن دارد اگر هنوز زنده است و سر آن را مطابق دستور شرع ببرد حلال است.
در صورتى که وقت براى رسیدن و سر بریدن کافى نباشد و گلوله بدن او را مجروح کرده، و خونى از آن آمده باشد، حلال است. مشروط بر این که سایر شرایط مانند بردن نام خدا به هنگام شکار کردن و مسلمان بودن شکارکننده نیز در آن جمع باشد، و در صورتى که وقت براى سر بریدن دارد و در ذبح آن کوتاهى کند حرام است.
اشکالی ندارد و مانند شکار تفریحی نیست .
هرگونه عملى که سبب انقراض حیوانات شود، و از این ناحیه ضرر و زیانى به جامعه برسد، جایز نیست.
