اگر اعمال او در حال پاك بودن انجام‌شده صحيح است و اشکالی ندارد.
بعد از عمره تمتّع بايد حج تمتّع را بجا آورد و اعمال آن سيزده چيز به ترتيب زير است:1. احرام بستن از مکه.2. «وقوف در عرفات»؛ يعنى ماندن در سرزمين عرفات، از ظهر تا غروب آفتاب روز نهم ذی‌الحجه.3. «وقوف در مشعرالحرام»؛ يعنى ماندن از طلوع فجر روز عيد قربان تا طلوع آفتاب در انجام. 4. رفتن به مِنى در روز دهم ذی‌الحجه و رمى جمره عقبه (يعنى هفت سنگ كوچك به محلی كه در آخر منى قرار دارد و نامش «جمره عقبه» است بزند).5. قربانى كردن در منى در روز دهم ذی‌الحجه (روز عيد قربان).6. تراشيدن موى سر، يا كوتاه كردن آن. 7. طواف خانه كعبه (اين طواف را طواف زيارت مى‌گويند). 8. بجا آوردن دو ركعت نماز طواف. 9. سعى ميان صفا و مروه. 10. طواف ديگرى كه آن را «طواف نساء» مى‌نامند.11. دو ركعت نماز طواف نساء. 12. اقامت شب‌های يازدهم و دوازدهم در منى. 13. رمى جمرات سه‌گانه؛ يعنى انداختن هفت سنگ، در روزهاى يازدهم و دوازدهم، به هرکدام از سه محلی كه در منى قرار دارد. شرح هرکدام در مسائل آينده خواهد آمد.
هرگاه احرام را فراموش كند و پس از انجام تمام اعمال حج يادش بيايد، حجش صحيح است، ولى اگر بعد از وقوف به عرفات و مشعر و قبل از انجام تمام اعمال حج يادش بيايد، احتياط مستحب آن است كه حجش را به همان صورت تكميل نموده و در سال بعد نيز اعاده كند.
دومین واجب از واجبات حج، وقوف به عرفات است. عرفات بيابانى است در حدود بيست كيلومترى مکه، كه امروز به‌صورت نيمه مشجّر درآمده و واجب است حجاج از ظهر تا غروب روز نهم ذی‌الحجه در انجام بمانند.
احتياط آن است كه از اوّل ظهر تا غروب آفتاب در انجام توقّف كنند، خواه سواره باشند يا پياده، در حال حركت باشند يا نشسته، در حال بيدارى باشند و يا مقدارى خواب و مقدارى بيدار و مستحب مؤكّد است كه در اين مدّت مشغول ذكر خدا و توجّه به ذات پاك او و توبه و دعا باشند، كه فضيلت دعا و نيايش در اين زمان و مكان بى‌نظير است.
اگر در تمام‌وقت بی‌هوش يا خواب باشد، وقوف او باطل است، ولى چنانچه قبل از ظهر به عرفات آمده و نيّت كرده، صحيح است.
وقوف در عرفات عبادت است و بايد با نيّت و قصد قربت همراه باشد. نيّت آن عبارت خاصی ندارد، همين مقدار كه در دل قصد كند كه در عرفات از ظهر تا غروب براى خدا توقّف مى‌كند كافى است.
گرچه وقوف در عرفات در تمام‌وقت آن (از ظهر تا غروب روز نهم) واجب است و تركش گناه مى‌باشد، ولى تمام آن از اركان حج نيست. بلكه ركن حج فقط مقدارى از اين مدّت است؛ يعنى اگر كسى تنها مقدارى از ظهر تا غروب را در عرفات توقّف كند، حجش صحيح است و اگر عمداً وقوف را در تمام اين مدّت ترك كند حج او باطل خواهد شد و وقوف در شب عيد، كه «وقوف اضطرارى» نام دارد، براى او كفايت نمى‌كند.
كسى كه موفّق به درك وقوف در عرفات از ظهر تا غروب نشود، واجب است مقدارى از شب عيد را ـ هرچند كم باشد ـ در انجام توقّف كند، بنابراين اگر براثر موانع، زمانى به عرفات برسد كه مردم ازآنجا كوچ كرده باشند، مقدارى از شب را مى‌ماند، سپس به‌سوی مشعر مى‌رود، به‌شرط آن‌که قبل از طلوع آفتاب روز عيد خود را به مشعرالحرام برساند و اين را «وقوف اضطرارى عرفات» مى‌گويند و اگر موفّق بر وقوف اضطرارى نيز نشد، يعنى نتوانست چيزى از شب را در انجام بماند، كافى است مقدارى از وقوف مشعرالحرام را، درك كند. در اين صورت نيز حجش صحيح است.
اگر كسى براثر عذرى موفّق بر وقوف در عرفات در روز نهم ذی‌الحجه نشود و شب عيد را هم عمداً و بدون هيچ عذرى وقوف نكند، حج او باطل مى‌شود؛ هرچند وقوف در مشعرالحرام را درك نمايد.
نمازخواندن باطل نیست ولی وقوف بر جبل الرحمه در روز عرفه کراهت دارد.
