مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه از روى ندانستن مسئله چيزى بر هفت دور اضافه كند، حكمش مانند صورت عمد است؛ يعنى سعى را از نو بجا مى‌آورد.

سعى او باطل است و سعى را بايد از نو شروع كند.

هرگاه از روى سهو و فراموشى يا جهل به مسئله چيزى از سعى را كم كند، خواه قبل از اتمام چهار دور باشد يا پس‌ازآن، هر وقت به خاطرش آمد كمبود را به‌جا مى‌آورد و سعى او صحيح است و اگر از مکه خارج‌شده يا به وطن بازگشته و برگشتن به مکه براى او مشقّت دارد، نايب مى‌گيرد و كفّاره‌اى هم ندارد؛ هرچند كارهايى را كه بر محرم حرام است انجام داده باشد. چراکه با یقین به خروج از احرام مرتکب آن کارشده و لذا کفاره ندارد.

كسى كه از روى ندانستن و جهل به مسئله، تقصير را ترك كند، حكمش حكم ترك عمدى است، (عمره او باطل است و حج او مبدّل به حج اِفراد مى‌شود؛ يعنى بايد حج را تمام كند و پس از حج، عمره مفرده به‌جا آورد (بنا بر احتياط واجب) و حج او صحيح است. هرچند احتياط مستحب آن است كه در سال بعد حج را اعاده كند.)

هرگاه كسى از روى فراموشى يا ندانستن مسئله، رمى جمرات را ترك كند لازم است تا روز سيزدهم، هر وقت يادش آمد، يا متوجّه مسئله شد، قضا كند و بهتر اين است آنچه را مربوط به قضاى روز قبل است پيش از ظهر بجا آورد و وظيفه همان روز را بعدازظهر انجام دهد، ولى مانعى ندارد هر دو را در یک‌وقت بجا آورد؛ (اوّل قضاى روز گذشته، سپس وظيفه همان روز).

هرگاه مى‌دانست گوسفند او لاغر است، ولى به‌واسطه جهل به مسئله آن را با قصد قربت ذبح كرد، سپس معلوم شد چاق است كفايت مى‌كند.

اگر نايب براثر اشتباه، يا جهل به مسائل شرعى، برخلاف دستور شرع عمل كرد، اگر مقصّر باشد ضامن است و درهرصورت بايد دوباره قربانى انجام گيرد.

عمره‌ای که برای پدرش انجام داده صحیح بوده ولی عمره‌ای به ذمه‌اش هست که هرگاه توانست باید آن را انجام دهد.

اگر براثر جهل به مسئله طواف را ترك كند و به وطن خويش بازگردد، باید حج را اعاده نمايد و اگر طواف عمره بوده قربانى واجب نيست، ولى اگر طواف حج بوده احتياط واجب آن است كه قربانى كند.

در وجوب قربانى فرقى نيست بين آن‌که از روى علم و عمد بيتوته را ترك كرده باشد، يا از روى فراموشى، يا ناآگاهى از مسئله شرعى.