مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال قول مدّعی عقد موقّت مقدّم است و شخصی که مدّعی عقد دائم است باید شاهد و دلیل برای عقد دائم بیاورد و قسم برای ادّعای او کافی نیست و شخصی که ادّعای عقد موقّت دارد می‌تواند قسم یاد نماید و حرف خود را ثابت نماید. ما در مسئله اختلاف در عقد دائم و موقّت، به سراغ الفاظ نمی‌رویم، معتقدیم تفاوت این دو عقد از قبیل اقل و اکثر است، قدر متیقّن که اقل است را می‌گیریم و اکثر را رها می‌کنیم و مسئله انقلاب عقد موقّت به دائم را در فرض ترک ذکر مدّت قبول نداریم، قانون «العقود تابعة للقصود» را همه‌جا حاکم می‌دانیم، هرچند احتیاط آن است که در پایان مدّت صیغه طلاق نیز جاری شود.

اصل پول وقف است و باید درآمد و سود حاصل شده  و سود آتی آن طبق آنچه صاحب پول سفارش کرده مصرف شود.‌ استفاده از سود جهت ساخت خانه عالم مانعی ندارد اما تصرف در اصل پول که وقف است جایز نیست و باید بعد از تمام شدن قرارداد قرارداد جدیدی بسته شود.‌

اگر بگوید اموالم بعد از مرگ وقف باشد وقف باطل است و هرگاه زمین را وقف کرده و منافع آن را مادام الحیاة برای خود نگه داشته، نمی تواند تغییر دهد.‌

چنانچه نسل ذکور به کلّی منقطع شده و در نسل بعد هم ذکوری نیست و حتّی در وقف نامه ذکور از اناث نیز تصریح نشده باید به یکی از مجتهدین مراجعه شود تا متولّی برای وقف مزبور تعیین نماید.