مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

غسل صحیح است و اگر سبب قضا شدن نماز او شود گناه مهمی کرده است.

صيغه عقد بايد صحيح خوانده شود و اگر طورى غلط بخوانند كه معنى آن را عوض كند عقد باطل ‏است، امّا اگر معنى عوض نشود اشكالى ندارد.

اگر عقد زنى را براى مردى بدون اجازه آن‌ها بخوانند و بعداً آن‌ها راضى شوند و اجازه دهند عقد صحيح است.

اگر از قرائت صحيح معذور است، نيابت و احرام او بنا بر احتياط باطل است و اگر معذور نيست صحيح است، به‌شرط آن‌كه قرائت خود را درست كند؛ يعنى درصورتی‌که بتواند در خلال اين مدّت تا موقع نماز طواف، نمازش را كامل كند اجير شدن او مانعى ندارد.

درصورتی‌که زائر نتواند اين عبارات را به عربى صحيح ادا كند، بايد آن را ياد بگيرد و اگر نتواند، يا وقت نباشد، كافى است ديگرى شمرده شمرده براى او بخواند و او تكرار نمايد و چنانچه قادر بر تلفّظ صحيح نباشد، احتياط آن است آنچه را مى‌تواند بخواند و ترجمه آن را نيز بگويد.

چنانچه عمداً غلط گفته اعمالش صحيح نيست و اگر عمدى نبوده، بلكه از روی فراموشى، یا ندانستن مسئله بوده، اعمالش صحیح است.

در این‌گونه مسائل بايد به تلفّظ اهل لسان توجّه كرد؛ و ازآنجاکه اهل لسان فتحه را به صورتی كه گروه دوّم معتقدند نمى‌گويند، احتياط آن است كه از آن پرهيز شود؛ و آنچه از اهل لسان بارها شنيده‌ايم اين است كه فتحه را كمى مايل به كسره ادا مى‌كنند و همين صحيح است.

بر هر مكلّفى واجب است قرائت نماز خود را ياد بگيرد؛ يعنى حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را به‌طور صحيح بخواند؛ ولى اگر به علّت بی‌سوادی، يا علل ديگر، بعد از تلاش لازم نتوانست قرائت را به‌طور كامل بخواند، همان مقدار كه مى‌تواند كافى است و اگر مى‌تواند ياد بگيرد، امّا كوتاهى كند، معصيت نموده است، ولى اگر وقت تنگ باشد و فرصت براى یادگرفتن نباشد، بايد به همان مقدار كه توانايى دارد نمازها و ازجمله نماز طواف را بخواند و نايب گرفتن لازم نيست.

اگر احتمال غلط بودن آن را نمى‌داده، نمازش صحيح بوده است؛ ولى براى نمازهاى روزانه آينده اشتباهاتش را اصلاح كند.

اگر كسى نمى‌داند كه قرائت نمازش درست نيست و در نادانى خود معذور باشد، نمازش صحيح است و اعاده ندارد؛ امّا اگر مقصّر بوده، لازم است پس از درست كردن قرائت، نمازش را اعاده كند؛ وگرنه معصيت كرده است.

براى صحيح بودن قرائت، دقّت‌های علماى تجويد شرط نيست؛ همين اندازه كه در عرف عرب بگويند كلمات را صحيح ادا مى‌كند كافى است.

اگر شخصى را مأمور خريدارى حيوان قربانى و ذبح آن كند و نايب مأموريتش را انجام دهد و پس‌ازآن حاجى احتمال دهد كه نايب به شرايط درست عمل‌نکرده، آن ذبح كافى است و نبايد به اين احتمال توجّه‌ی كند.