مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هزینه کفن‌ودفن متعارف مقدّم بر همه‌چیز است، ولى مراسم ختم و یادبود جزء واجبات نیست. همچنین نفقه اولاد صغیر اگر قبلاً پرداخت‌نشده، جزء دیون محسوب نمی‌شود. هزینه نماز و روزه را نیز نمی‌توان از اموال میّت برداشت. بقیّه دیون در یک ردیف قرار دارند و باید به نسبت برداشته شود.

در مواردى كه می‌توان مخرج غائط را با غير آب تميز كرد، شستن با آب بهتر است.

اگر موقعى كه زكات را كنار گذارده مستحقى حاضر باشد بهتر است زكات را به او بدهد، مگر اين‏كه كسى را در نظر داشته باشد كه از او اولى‏ باشد.

مهم‌تر از همه نياز جامعه و سپس كاهش برخورد با غير هم‌جنس است.

هرگاه بيمارى آن‌یک نفر خطر جانى دارد و بيمارى آن ده نفر خطرناك نيست، بايد اوّلى را مقدّم داشت.

اگر حال يكى خطرناک‌تر است اولویت دارد و هرگاه ازنظر وضع پزشكى در شرايط مساوى باشند رعايت اولویت‌های اجتماعى و اخلاقى بهتر است.

ولیّ بیمار در درجه یک خود اوست اگر هوش و حواس لازم را دارد و الا پدر یا جدّ او. در غیر این صورت باید بستگان نزدیکش از حاکم شرع در این امر اجازه بگیرند؛ و ما نسبت به بیمارانی که جنبه اورژانسی دارند و نمی‌توان منتظر پیدا کردن ولیّ نشست، به طبیب معالج آن‌ها اجازه می‌دهیم که خدمات لازم پزشکی را درباره‌ی آن‌ها به‌دقت انجام دهد.

در شرايط مساوى بعيد نيست مرد مقدم باشد.

معمولاً استفاده از روش‌های سنّتى در مساجد و حسینیه‌ها بهتر است جز در مواردى که خطیب باید ایستاده سخن بگوید، مانند نماز جمعه که در آنجا استفاده از تریبون مانعى ندارد.

در فرض سؤال اقدام به ازدواج نماید.

اگر بدانیم یکى از آن دو قطعاً نجات پیدا می‌کند باید آن‌ها را به حال خود گذاشت تا یکى از آن دو بدون دخالت انسان دیگرى نجات یابد و اگر امر دایر میان این است که هر دو بمیرند یا فقط جنین بمیرد می‌توان جنین را سقط کرد تا مادر زنده بماند.

در مورد حضانت: مادر نسبت به دختر تا 7 سال و پسر تا دو سال و پدر در بقیه مدّت حضانت و سرپرستی را بر عهده می‌گیرند و اگر آن‌ها صلاحیت نداشته باشند حاکم شرع تصمیم می‌گیرد حضانت را به چه شخصی بدهد و در مواردی که پدر فوت می‌کند با مراجعه به حاکم شرع در صورت صلاحیت داشتن مادر حضانت به او واگذار می‌شود، البته در مواردی که حضانت بر عهده‌ی والدین است نیازی به اجازه‌ی حاکم شرع نیست.در مورد قیمومیت: چنانچه پدر یا جد پدری زنده باشند قیمومیت دارند و اگر هیچ‌کدام از آن دو نباشند یا صلاحیت نداشته باشند، با اجازه‌ی حاکم شرع می‌توان شخص دیگری مانند مادر یا برادر یا عمو یا دایی را به‌عنوان قیّم مشخص نمود.