مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مسأله 28ـ هرگاه چيز نجس را زير شيرى که متّصل به کر است بگيرند، آبى که از آن مى ريزد پاک است، مگر اين که بو يا رنگ يا طعم نجاست به خود گيرد.

مسأله 53ـ آب مضاف که در اوّل اين بحث معنى آن گفته شد مانند گلاب و آب ميوه، چيز نجس را پاک نمى کند و نيز وضو و غسل با آن صحيح نيست.

مسأله 52ـ هرگاه آب چاه بر اثر ريختن عين نجس در آن بو يا رنگ يا طعم نجاست گيرد و بعداً اين تغيير، خود به خود از بين برود آب چاه پاک نمى شود، مگر اين که آبهاى تازه اى از آن بجوشد و با آن مخلوط گردد.

مسأله 36ـ هرگاه نجاستى به آب جارى برسد و قسمتى از آن، بو، يا رنگ ويا طعم نجس گيرد همان مقدار نجس مى شود و طرفى که متّصل به چشمه است اگرچه کمتر از کر باشد پاک است، ولى طرف ديگر اگر کمتر از کر باشد نجس مى شود، مگر اين که با آب تغيير نکرده، اتّصال به چشمه داشته باشد.

مسأله 35ـ آب جارى با ملاقات نجاست نجس نمى شود، هرچند کمتر از کر باشد، مگر اين که بو، يا رنگ، يا طعم نجاست به خود گيرد.

مسأله 54ـ هرگاه آب مضاف با چيز نجسى ملاقات کند نجس مى شود، مگر در سه صورت:اوّل اين که از بالا به پايين بريزد، مثلاً گلاب را از گلابدان روى دست نجسى بريزيم، گلابهايى که در گلابدان است نجس نمى شود. دوم اين که مانند فوّاره با فشار از پايين به بالا رود، در اين صورت نيز تنها آن قسمت که با نجس ملاقات کرده نجس مى شود. سوم آن که بقدرى زياد باشد که بگويند نجاست به آن سرايت نکرده، مثل اين که استخر بزرگى از آب مضاف باشد و نجس در گوشه اى از آن بيفتد يا لوله طولانى از نفت باشد و نجس با يک طرف آن ملاقات کند، در اين گونه موارد، بقيّه نجس نمى شود.

مسأله 42ـ بارش چند قطره کافى نيست، بلکه بايد به مقدارى ببارد که به آن «باران» گويند.

مسأله 62ـ مستحبّ است آب نوشيدنى کاملاً تميز بوده باشد، خوردن آبهاى آلوده که موجب بيمارى مى گردد حرام است، آبهاى شست و شو نيز شايسته است تميز باشد از آبهاى متعفّن و آلوده تا آنجا که ممکن است، بايد پرهيز شود.

مسأله 55ـ هرگاه آب مضاف نجس، با کر يا آب جارى، چنان مخلوط شود که ديگر به آن مضاف نگويند، پاک مى شود.

مسأله 33ـ اگر با آب قليل پاک چيزى را که نجس شده بشويند پاک مى شود (باشرايطى که بعداً گفته خواهد شد) امّا آبى که از آن جدا مى شود و آن را «غساله» گويند، نجس است; مگر در آبى که با آن مخرج بول و مدفوع را مى شويند که با پنج شرط پاک است: 1ـ يکى از اوصاف سه گانه نجس را به خود نگرفته باشد. 2ـ نجاستى از خارج به آن نرسيده باشد. 3ـ نجاست ديگرى مانند خون يا بول همراه آن نباشد.4ـ بنابر احتياط واجب ذرّات مدفوع در آب پيدا نباشد. 5ـ بيشتر از مقدار معمول نجاست به اطراف مخرج نرسيده باشد، ولى پاک بودن اين آب به آن معنى است که اگر به بدن و لباس ترشّح کند لازم نيست آن را آب بکشند، امّا ساير استفاده هاى آب پاک را از آن نمى توان کرد.

آبي که قبلاً پاک بوده شک داريم نجس شده يا نه، پاک است و آبي که قبلاً نجس بوده شک داريم پاک شده يا نه نجس است.

مسأله 29ـ آبى که به اندازه کر يا بيشتر بوده، چنانچه شک کنيم از کر افتاده حکم آب کر را دارد و بعکس، اگر آبى کمتر از کر بوده و شک داريم کر شده، حکم آب کمتر از کر را دارد.