مسأله 219ـ هرگاه آب انگور با آتش بجوشد نجس نيست، ولى خوردنش حرام است، امّا اگر آن قدر بجوشد که دوقسمت آن بخار شود و يک قسمت بماند، حلال مى شود و اگر خود به خود به جوش آيد و مست کننده شود حرام و نجس است و تنها با سرکه شدن پاک و حلال مى شود.
مسأله 232ـ هرگاه لباس و مانند آن را با آب قليل آب بکشند و به اندازه معمول فشار دهند تا آب از آن خارج شود،آبى که درآن باقى مى ماند، پاک است.
مسأله 225ـ در بحث نجاسات گفتيم احتياط واجب آن است که از کافر اجتناب شود حال اگر کافر شهادتين بگويد يعنى بگويد: «اَشْهَدُ اَنْ لا إِلهَ إِلاَّ اللّه وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ» مسلمان مى شود و بدن او پاک مى گردد، ولى اگر عين نجاست در بدن او باشد بايد آن را برطرف کرده و جاى آن را آب بکشد، ولى اگر قبل از اسلام آوردن عين نجاست برطرف شده باشد لازم نيست جاى آن را آب بکشد.
مسأله 231ـ سنگى که ميّت را روى آن غسل مى دهند و پارچه اى که عورت ميّت را با آن مى پوشانند و دست کسى که او را غسل مى دهد، بعد از تمام شدن غسل پاک مى شود.
مسأله 227ـ هرگاه کافر شهادتين نگويد، ولى قلباً به معنى آن ايمان داشته باشد مسلمان است، امّا اگر بر زبان جارى کند و يقين باشد که قلباً به آن ايمان ندارد احتياط واجب آن است که از او اجتناب شود.
مسأله 211ـ اگر آفتاب به قسمتى از زمين نجس بتابد و آن را خشک کند فقط همان قسمت پاک مى شود.
مسأله 190ـ هرگاه چيز نجسى را بشويند و عين نجس برطرف شود امّا بو يا رنگ آن بماند ضررى ندارد و اگر شک کند عين نجس مانده يا نه، بايد بيشتر بشويد تا يقين کند از بين رفته است.
مسأله 234ـ هرگاه بدن حيوان، نجس شود همين که عين نجاست برطرف شود، بدن حيوان پاک مى گردد، مثلاً اگر منقار پرنده خون آلود باشد يا حيوانى روى چيزهاى آلوده بنشيند، همين که خون و آلودگى برطرف شد، بدن حيوان پاک است.
مسأله 230ـ فرزندان نابالغ کفّار بعد از ايمان آوردن پدران آنها پاک مى شوند.
مسأله 191ـ براى تطهير بدن در آب کر يا جارى يا زير شير آب، همين اندازه که عين نجاست برطرف شود بدن پاک است و بيرون آمدن و دوباره در آب فرو رفتن لازم نيست.
مسأله 201ـ هرگاه روى زمينى که با چوب فرش شده راه برود پاک شدن کف پا و ته کفش نجس مشکل است، ولى با راه رفتن روى آسفالت پاک مى شود.
مسأله 228ـ «تَبَعيّت» آن است که چيزى به تبع چيز ديگرى پاک شود که شرح آن در مسائل آينده خواهد آمد.
