مسأله 189ـ هرگاه بعد از آب کشيدن فرش و لباس مختصرى گل يا ذرّات صابون و اشياء ديگر در آن ديده شود پاک است و اگر اشياء بزرگترى باشد ظاهر آنها نيز پاک است و اگر آب نجس به باطن آنها نفوذ کرده براى پاک شدن باطن آنها بايد آب پاک نيز به آن برسد و خارج شود.
مسأله 245ـ کسانى که گرفتار حالت وسوسه مى شوند و زود يقين به نجس بودن چيزى پيدا مى کنند و يا به هنگام آب کشيدن چيز نجس به آسانى يقين به پاکى پيدا نمى کنند، يقين آنها اعتبار ندارد و مى توانند همان طور که ديگران يقين پيدا مى کنند قناعت کنند.
مسأله 192ـ هرگاه غذاى نجس در لاى دندانهاباقى مانده، اگر آب در دهان بگردانند به طورى که به تمام اجزاى آن برسد پاک مى شود.
مسأله 209ـ تابش آفتاب، حصير نجس و درخت و گياه را بنابر احتياط واجب پاک نمى کند.
مسأله 204ـ مقدارى از اطراف پا و کفش که با راه رفتن روى زمين آلوده نجس مى شود آن هم اگر به زمين برسد پاک مى گردد، همچنین کف دست يا زانوى کسى که با دست و زانو راه مي رود و پاهاى مصنوعى و ته عصا و نعل چهارپايان و چرخ اتومبيل و مانند اينها.
مسأله 221ـ چيزى که معلوم نيست غوره است، يا انگور اگر با آتش بجوشد، حرام نمى شود.
مسأله 207ـ تابش آفتاب، زمين و پشت بام را پاک مى کند، و همچنین ظاهر ساختمان و درب و پنجره و مانند آن نیز با تابش آفتاب پاک می شود.
مسأله 218ـ هرگاه مويز و کشمش را در غذا بريزند و بجوشد، به طوري که آب به داخل آن نفوذ کند و آب داخلش نيز بجوشد حرام مي شود اما نجس نيست و مي توان آنها را جدا کرد و غذا را خورد. ولي در حال سرخ کردن و دم کردن در برنج و امثال آن مانعي ندارد. و در مورد خرمان نيز اگر آب آن در غذا وارد شود و بجوشد و مستهلک شود مانعي ندارد. ولي اگر مقدار آن بقدري باشد که بجوشد ولي مستهلک نشود نمي توان آن را خورد.
