مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مسأله 1290ـ در صورتى نماز آيات واجب است که اين امور در همان محل رخ دهد و اگر در شهرها و نقاط ديگر رخ دهد بر او واجب نيست.

مسأله 1104ـ اگر شک دارد کارى که موجب سجده سهو مى شود انجام داده يا نه، چيزى بر او نيست و اگر شک کند دو سجده سهو بر او واجب شده يا چهار سجده سهو، همان دو سجده کافى است.

مسأله 1311ـ اگر در تکبيرهاى نماز و قنوتهاى آن شک کند چنانچه از محل نگذشته بنابر کمتر بگذارد و اگر بعد معلوم شود که گفته بود اشکال ندارد.

مسأله 1304ـ اگر در عدد رکعات شک کند و نداند چند رکعت خوانده و فکرش به جايى نرسد، نماز باطل است، ولى اگر در عدد رکوعها شک کند بنابر کمتر مى گذارد و اگر از محل گذشته يعنى وارد سجده شده باشد اعتنا نمى کند.

مسأله 1100ـ اگر چيزى را غلط خوانده و دوباره بطور صحيح بخواند سجده سهو ندارد.

مسأله 1299ـ نماز آيات دو رکعت است و هر رکعت پنج رکوع دارد و مى توان آن را دو گونه به جا آورد:1ـ بعد از نيّت، تکبير بگويد و يک حمد و سوره تمام بخواند و به رکوع رود و سر از رکوع بردارد، دوباره يک حمد و يک سوره تمام بخواند، باز به رکوع رود، تا پنج بار اين کار را انجام دهد، بعد از بلند شدن از رکوع پنجم دو سجده نمايد و برخيزد و رکعت دوم را مانند رکعت اوّل به جا آورد و تشهّد بخواند و سلام دهد. 2ـ بعد از نيّت و تکبير و خواندن حمد، آيه هاى يک سوره را پنج قسمت کند و يک قسمت از آن را بخواند و به رکوع رود، بعد سر بردارد و قسمت دوم از همان سوره را (بدون حمد) بخواند و به رکوع رود و همين طور تا پيش از رکوع پنجم سوره را تمام نمايد و بعد به رکوع رود و رکعت دوم را هم به همين صورت به جا آورد، مثلاً سوره «قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ» را به ترتيب زير تقسيم کند: قبل از رکوع اوّل: «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» بگويد و به رکوع رود بعد بايستد و بگويد: «قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ» باز به رکوع رود و سربردارد و بگويد: «اَللّهُ الصَّمَدُ»، باز به رکوع رود و سر بردارد و بگويد: «لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ» و به رکوع رود و سر بردارد و بگويد: «وَ لَمْ يَکُنْ لَهُ کُفُوَاً اَحَدٌ»، بعد به رکوع رود و بعد از سر برداشتن دو سجده کند و رکعت دوم را نيز مانند رکعت اوّل به جا آورد و در آخر تشهّد بخواند و سلام گويد.

مسأله 1308ـ نماز عيد فطر و قربان دو رکعت است، در رکعت اوّل بعد از خواندن حمد و سوره بايد پنج تکبير بگويد و بعد از هر تکبير يک قنوت بخواند و بعد از قنوت پنجم تکبير ديگرى بگويد و به رکوع رود، بعد دو سجده به جا آورد و برخيزد و در رکعت دوم چهار تکبير بگويد و بعد از هر تکبير قنوت بخواند و تکبير پنجم را بگويد و به رکوع رود و بعد از رکوع دو سجده به جا آورد و تشهّد بخواند و سلام گويد.

مسأله 1232ـ هيچ نماز مستحبّى را نمى توان با جماعت خواند، مگر نماز استسقاء، يعنى نمازى که براى آمدن باران مى خوانند و نماز عيد فطر و قربان که در زمان غيبت امام(عليه السلام) مستحبّ است.

مسأله 1297ـاگر در وسط نماز روزانه بفهمد که وقت نماز آيات تنگ است و وقت نماز روزانه هم تنگ باشد، بايد نماز روزانه را ادامه دهد بعد نماز آيات را بخواند و اگر وقت نماز روزانه تنگ نيست بايد آن را بشکند اوّل نماز آيات را بخواند، بعد نماز روزانه را و اگر در بين نماز آيات بفهمد وقت نماز روزانه تنگ است بايد نماز آيات را بشکند و مشغول نماز روزانه شود و بعد از آن که نماز را تمام کرد بايد پيش از انجام کارى که نماز را به هم مى زند، بقيّه نماز آيات را از همان جا که رها کرده به جا آورد.

مسأله 1313ـ اگر در نماز عيد يک سجده يا تشهّد را فراموش کند احتياط واجب آن است که بعد از نماز آن را به جا آورد و اگر کارى کند که در نمازهاى روزانه سجده سهو دارد احتياط واجب آن است که سجده سهو را بعد از نماز به جا آورد.

مسأله 1312ـ اگر از روى سهو، قرائت، يا تکبيرها، يا قنوتها را فراموش کند و بعد از رفتن به رکوع يادش بيايد نمازش صحيح است.

مسأله 1285ـ مستحبّ است امور زيربه اميد ثواب الهى در جماعت رعايت شود:1ـ اگر مأموم يک مرد است در طرف راست امام، کمى عقب تر از او بايستد و اگر يک زن است در طرف راست امام طورى بايستد که جاى سجده اش مساوى زانو يا قدم امام باشد و اگر يک مرد و يک زن يا يک مرد و چند زن باشند مرد طرف راست امام و باقى پشت سر امام مى ايستند و اگر چند مرد يا چند زن باشند همه پشت سر امام مى ايستند و اگر چند مرد و چند زن باشند مردها پشت سر امام و زنها پشت سر مردها بايستند. 2ـ اگر امام و مأموم هر دو زن باشند در يک صف مى ايستند، ولى امام کمى جلوتر مى ايستد. 3ـ امام در وسط صف بايستد و اهل علم و فضيلت و تقوا در صف اوّل بايستند. 4ـ صفهاى جماعت منظم باشد آنچنان که شانه هاى آنان رديف يکديگر قرار گيرد و ميان کسانى که در يک صف ايستاده اند فاصله اى نباشد.5ـ بعد از گفتن «قَدْ قامَتِ الصَّلاة» مأمومين همگى برخيزند و آماده جماعت شوند. 6ـ امام جماعت حال مأمومى را که از ديگران ضعيف تر است رعايت کند و عجله نکند تا افراد ضعيف به او برسند، همچنين رکوع و سجود و قنوت را زياد طولانى نکند، مگر اين که بداند همه کسانى که به او اقتدا کرده اند آمادگى دارند.7ـ امام جماعت هنگام قرائت حمد و سوره صداى خود را بلند کند تا مأمومين بشنوند ولى نه بيش از اندازه. 8ـ اگر امام در رکوع بفهمد شخص يا اشخاصى تازه رسيده اند و مى خواهند اقتدا کنند رکوع را کمى طول بدهد تا به او برسند، ولى بيش از دو برابر رکوع معمولى طول ندهد، هرچند بداند شخص يا اشخاص ديگرى نيز مى خواهند اقتدا کنند.