مسأله 991ـ اگر سلام نماز را فراموش کند و هنگامى يادش بيايد که صورت نماز به هم خورده، سلام لازم نیست و نمازض صحیح است و اگر هنگامى يادش بيايد که صورت نماز به هم نخورده و کارى که عمداً و سهواً نماز را باطل مى کند (مانند پشت به قبله کردن) انجام نداده است، بايد سلام را بگويد و نمازش صحيح است، امّا اگر کارى که عمداً و سهواً نماز را باطل مى کند انجام داده است باید نماز را اعاده کند.
مسأله 992ـ نمازگزار بايد کارهاى نماز را به ترتيبى که در مسائل گذشته گفته شد انجام دهد و اگر عمداً برخلاف آن انجام دهد، مثلاً سجود را قبل از رکوع، يا تشهّد را قبل از سجده انجام دهد نمازش باطل است و اگر از روى فراموشى باشد بايد تا داخل رکن بعد نشده، برگردد و انجام دهد بطورى که ترتيب حاصل شود و اگر وارد رکن بعد شده نمازش صحيح است، مگر آن که جزء فراموش شده از ارکان نماز باشد، مثل اين که رکوع را فراموش کند تا وارد سجده دوم شود که در اين صورت نمازش باطل است.
مسأله 993ـ نمازگزار بايد موالات را رعايت کند، يعنى در ميان کارهاى نماز، مانند رکوع و سجود و تشهّد، آن قدر فاصله نيندازد که از صورت نماز خارج شود وگرنه نمازش باطل است خواه عمداً باشد يا از روى سهو.
مسأله 994ـ اگر در ميان حرفها يا کلمات قرائت، يا کلمات ذکر و تشهّد سهواً فاصله بياندازد که صورت قرائت و کلمات از بين برود ولى صورت نماز از بين نرود بايد برگردد و بطور صحيح بخواند، مگر آن که وارد رکن بعد شده باشد که نمازش صحيح است و بازگشت ندارد.
مسأله 995ـ طول دادن رکوع و سجود و قنوت وخواندن سوره هاى طولانى درقرائت، موالات را به هم نمى زند، بلکه افضل است.
