مسأله 496ـ هرگاه کسى بدن انسان مرده اى را بعد از سرد شدن و قبل از غسل، مس کند (يعنى جايى از بدن او با ميّت تماس پيدا کند) بايد غسل مسّ ميّت نمايد، خواه با اختيار باشد يا بى اختيار، حتّى اگر ناخن او به ناخن ميّت برسد، غسل واجب است.
مسأله 497ـ مسّ بدن مرده اى که تمام آن سرد نشده موجب غسل نيست، هرچند محلّ مس سرد شده باشد، همچنين مسّ بدن ميّت بعد از تمام شدن غسلهاى سه گانه او، غسل ندارد.
مسأله 498ـ هرگاه موى خود را به بدن ميّت بزند، يا دست به موى ميّت برساند، احتياط واجب آن است که غسل کند.
مسأله 499ـ اگر کسى بچّه سقط شده اى را که چهارماه او تمام شده مس کند، غسل بر او واجب است اگر کمتر از چهار ماه تمام باشد، احتياط مستحب غسل است.
مسأله 500ـ هرگاه بچّه چهارماهه اى يا بيشتر مرده به دنيا بيايد، مادر او بنابر احتياط واجب بايد غسل مسّ ميّت کند.
مسأله 501ـ هرگاه بچّه اى بعد از مردن مادر به دنيا بيايد، احتياط واجب آن است که بعد از بلوغ، غسل مسّ ميّت کند.
مسأله 502ـ بچّه نابالغ يا ديوانه هرگاه مسّ ميّت کند، بعد از بلوغ يا عاقل شدن غسل بر او واجب مى شود اگر کودک مميّز غسل کند، غسل او صحيح است.
مسأله 503ـ هرگاه از بدن زنده يا مرده اى که غسلش نداده اند قطعه اى که داراى استخوان است جدا شود (مثلاً يک دست و يا حتّى يک انگشت) هر کس آن را مس نمايد، بايد غسل مسّ ميّت کند، امّا اگر استخوان نداشته باشد غسل واجب نيست، همچنين براى مسّ استخوان تنها يا دندان که از مرده يا زنده جدا شده غسل لازم نيست.
مسأله 504ـ غسل مسّ ميّت مثل غسل جنابت است و کفايت از وضو نيز مى کند، هرچند احتياط مستحبّ آن است که وضو بگيرد.
مسأله 505ـ اگر چند ميّت را مس کند، يا يک ميّت را چند بار مس نمايد، يک غسل براى همه کافى است.
مسأله 506ـ کسى که غسل مسّ ميّت بر او واجب شده، مى تواند به مسجد برود و سوره هايى که سجده واجب دارد بخواند و با همسر خود نزديکى نمايد، ولى براى نماز و مانند آن بايد غسل کند، يعنى کسى که غسل مسّ ميّت بر او است مانند کسى است که وضو ندارد.
