مسأله 908ـ هرگاه در جايى که بايد قرائت را بلند بخواند عمداً آهسته بخواند يا در جايى که بايد آهسته بخواند عمداً بلند بخواند نمازش باطل است، ولى اگر از روى فراموشى، يا ندانستن مسأله باشد، صحيح است، مگر اين که در ياد گرفتن مسأله کوتاهى کرده باشد که بنابر احتياط واجب اعاده مى کند.
مسأله 909ـ هرگاه در اثناء حمد و سوره متوجّه شود مقدارى را بر خلاف دستور بالا سهواً بلند يا آهسته خوانده لازم نيست برگردد، هرچند بهتر است که برگردد و صحيح بخواند.
مسأله 910ـ هرگاه کسى در قرائت و ذکر نماز صداى خود را بيش از حدّ معمول بلند کند و با فرياد بخواند نمازش باطل است.
مسأله 911ـ بايد قرائت و ذکر نماز را صحيح بخواند و اگر نمى داند ياد بگيرد، امّا کسانى که نمى توانند تلفّظ صحيح را ياد بگيرند بايد همانطور که مى توانند بخوانند و براى چنين اشخاصى بهتر است که تا مى توانند نماز خود را با جماعت به جا آورند.
مسأله 912ـ کسى که درياد گرفتن قرائت و ذکر نماز کوتاهى کرده نمازش باطل است و اگر وقت تنگ شده احتياط واجب آن است که با جماعت نماز بخواند و اگر دسترسى به جماعت ندارد نمازش در تنگى وقت صحيح است.
مسأله 913ـ کسى نمى تواند براى ياد دادن واجبات نماز، مزد بگيرد (بنابراحتياط واجب) امّا براى مستحبّات مانعى ندارد، مگر اين که از شعائر دين باشد يا حفظ احکام الهى منوط به تعليم آن گردد.
مسأله 914ـ هرگاه يکى از کلمات حمد و سوره يا ذکرهاى ديگر نماز را نداند، يا زير و زبر آن را غلط بخواند، يا حرفى را به حرف ديگرى تبديل کند، مثلاً به جاى (ض) (ز) بگويد بطورى که از نظر لغت عرب غلط باشد، نماز او باطل است.
مسأله 915ـ هرگاه کلمه يا تلفّظ آيه يا ذکرى را صحيح مى دانسته و مدّتى در نمازها خوانده وبعد مى فهمد غلط بوده، نمازش اعاده ندارد، هرچند احتياط مستحب اعاده يا قضاى آن است.
مسأله 916ـ لازم نيست آنچه را علماى تجويد براى بهتر خوانى قرآن ذکر کرده اند رعايت کند، بلکه لازم است طورى بخواند که بگويند عربى صحيح است هرچند رعايت دستورات تجويد بهتر است.
مسأله 917ـ احتياط واجب آن است که در نماز، وقف به حرکت ننمايد و معنى وقف به حرکت آن است که زير و زبر آخر کلمه را بگويد امّا بين آن کلمه و کلمه بعد فاصله دهد، مثل اين که بگويد: اَللّهُ اَکْبَرُ (و آخر آن راپيش دهد) امّا مدّتى سکوت کند بعد بِسْمِ اللّه را شروع نمايد، ولى وصل به سکون مانعى ندارد، هرچند ترک آن بهتر است، معنى وصل به سکون اين است که آخر جمله را بدون زير و زبر بخواند و بلافاصله آيه يا کلمه بعد را بگويد.
مسأله 918ـ در رکعت سوم و چهارم نمازهاى سه رکعتى و چهار رکعتى مخير است که حمد بخواند (بدون سوره) يا سه مرتبه تسبيحات اربعه يعنى «سُبْحانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا اِلهَ إِلاَّ اللّهُ وَ اللّهُ اَکْبَرُ» بگويد، بلکه يک مرتبه نيز کافى است و مانعى ندارد در يک رکعت حمد و در رکعت ديگر تسبيحات بگويد.
مسأله 919ـ واجب است در رکعت سوم و چهارم نماز، حمد يا تسبيحات اربعه را آهسته بخوانند، حتّى بِسْم اللّه را ( بنابر احتياط واجب).
