مسأله 146ـ زمين يا پارچه و مانند آن اگر رطوبت داشته باشد و چيز نجسى به آن برسد همان قسمت نجس مى شود و بقيّه پاک است، مگر اين که رطوبت بقدرى زياد باشد که از جايى به جاى ديگر سرايت کند. همچنين خيار و خربزه و ماست و امثال آنها اگر رطوبت زياد و مسرى نداشته باشد، همان محلّ ملاقات نجس مى شود.
مسأله 147ـ روغن و شيره اگر روان باشد هرگاه نقطه اى از آن نجس شود تمام آن نجس مى شود، امّا اگر روان نباشد، بطورى که از جايى به جايى سرايت کند فقط محلّ ملاقات نجس است و مى توان آن را برداشت و دور ريخت.
مسأله 147ـ روغن و شيره اگر روان باشد هرگاه نقطه اى از آن نجس شود تمام آن نجس مى شود، امّا اگر روان نباشد، بطورى که از جايى به جايى سرايت کند فقط محلّ ملاقات نجس است و مى توان آن را برداشت و دور ريخت.
مسأله 148ـ اگر مگس يا مانند آن روى چيز نجسى بنشيند، که تر است و بعد روى چيز پاکى بنشيند نجس نمى شود، چون احتمال دارد پاى اين حشرات رطوبتى به خود نگيرد،امّا اگر بدانيم نجاستى را باخود حمل کرده وسرايت نموده،نجس مى شود.
مسأله 149ـ هرگاه جايى از بدن که عرق دارد نجس شود، هرجا که عرق به آن سرايت کند نجس مى شود.
مسأله 150ـ اخلاطى که از بينى يا گلو مى آيد هرگاه غليظ باشد و نقطه اى از آن خون داشته باشد همان نقطه نجس است اگر روان باشد،همه نجس مى شود.
مسأله 151ـ هرگاه ظرفى را که ته آن سوراخ است روى زمين نجسى بگذارند، چنانچه آب با فشار از آن خارج شود داخل ظرف نجس نخواهد شد.
مسأله 152ـ هرگاه چيزى مانند سوزن در داخل بدن با نجاستى مانند خون ملاقات كند نجس نمى شود مشروط بر آن که موقع بیرون آمدن، آلوده به خون نباشد. همچنين آب دهان و بينى هرگاه در داخل دهان و بينى با خون ملاقات كند نجس نمی¬شود.
مسأله 153ـ چيزى که نجس شده مثلاً دستى که با بول ملاقات کرده، اگر با رطوبت با چيز پاکى ملاقات کند آن هم نجس مى شود.
مسأله 154ـ اوّل: خوردن و آشاميدن چيز نجس حرام است و خورانيدن عين نجس، مانند مسکرات به اطفال نيز حرام مى باشد و بنابر احتياط واجب بايد از خورانيدن غذايى که نجس شده به اطفال نيز خوددارى کرد، امّا آنچه بر اثر نجس بودن دست خود آنها نجس مى شود، اشکال ندارد.
مسأله 155ـ فروختن و عاريه دادن چيز نجس اشکال ندارد و اطّلاع دادن نيز لازم نيست، مگر در صورتى که بداند گيرنده آن را در خوردن و نماز و مانند آن استعمال مى کند، که احتياط واجب اعلام است. همچنين اگر نزد عاريه گيرنده نجس شود، به هنگام برگرداندن در همين صورت اعلام مى کند.
مسأله 156ـ هرگاه انسان ببيند کسى بدون اطّلاع چيز نجسى را مى خورد، يا با لباس نجس نماز مى خواند لازم نيست به او خبر دهد، امّا اگر صاحب خانه ببيند ميهمان با لباس و بدن تر روى فرش نجسى مى نشيند، احتياط آن است که به او اعلام کند.
