مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

قسم زن صحیح است و شوهر نمی تواند او را مجبور کند و در صورت اجبار کفاره ای بر زن واجب نمی شود اما اگر از روی اختیار این کار را انجام دهد هربار کفاره شکستن قسم بر او واجب می شود.‌ در حال ا ختیار و رضایت زن جنب از حرام محسوب می شود و نسبت به مرد در صورت عدم رضایت زن در هر صورت جنب از حرام است.‌

کفاره قسم پرداخت نماید.

كسى كه قسم ياد مى كند بايد بالغ و عاقل باشد و اگر درباره مال خود قسم می خورد باید سفیه نباشد،همچنین حاكم شرع او را از تصرّف در اموالش منع نكرده باشد و از روى قصد و اختيار قسم بخورد، بنابراين قسم خوردن و ديوانه و كسى كه مجبورش كرده اند درست نيست، همچنين اگر در حال عصبانى بودن، بدون اراده و قصد قسم بخورد.

در صورتى كه قسم با شرايطش انجام شود، ساقط كردنش ممكن نيست.

یکی از شرایط شخصی که قسم می خورد، بلوغ می باشد بنابر این صغیر نمی تواند قسم یاد نماید، البته ولی و قیم او برای دفاع از او می توانند قسم یاد نمایند.

قسم به قرآن کفاره ندارد و عمل به آن واجب نیست ولی باید توبه نماید و بعد از این تکرار نکند و از عمل خود استغفار کند و با اعمال صالح، گذشته خود را جبران نماید.

کسى که براى اثبات مطلبى قسم مى خورد اگر مجبور شود که براى نجات خود یا مسلمانان دیگرى از شرّ ظالمى قسم دروغ بخورد اشکال ندارد، بلکه گاه واجب مى شود و کفاره ندارد.

اگر صیغه عهد ولو به فارسی بر زبان جاری شده و قسم نیز خورده اید باید دو کفاره بپردازید.

در صورتی که بخشیدن محذوری نداشته باشد باید به قسم شرعی خود عمل کند و الا کفاره دارد.

هرگاه پدر از قسم خوردن فرزند (در هر سن و سالی که باشد) جلوگیرى کند، حتّى اگر فرزند بدون اجازه پدر قسم یاد کند قسم او صحیح نمى باشد.

چنین تعابیری قسم محسوب نمی شود.

از همان وقت كه چنين شده قسم او به هم مى خورد.