مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر زن بعد از اذان صبح از خون حيض يا نفاس پاک شود نمی‌تواند روزه بگيرد، هرچند مستحب‏ است اعمالى كه روزه را باطل می‌کند ترك كنند.

كسى بگويد صبح شده و انسان به گفته او يقين نكند يا خيال كند شوخى می‌کند و كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده، روزه‌ی او باطل بوده‌اما فقط قضا دارد و کفاره ندارد.

روزه‌دارى كه محتلم شده اگر بداند منى در مجرا باقی‌مانده و درصورتی‌که پيش از غسل بول نكند بعد از غسل منى بيرون می‌آید بهتر است قبلاً بول كند ولى واجب نيست.

هرگاه كسى به‌واسطه مسافرت يا بيمارى روزه نگيرد نمی‌تواند همسر خود را وادار به جماع نمايد و اگر او را اکراه كند گناه كرده، ولى لازم نيست كفّاره او را هم بدهد.

اگر می‌دانسته که وقت برای غسل یا تیمم ندارد احتیاط واجب آن است که قضا و کفاره بجا آورد ولی با توجه به اینکه اذان صبح را در ماه رمضان کمی زودتر از صبح می‌گویند می‌توان هنگام اذان به‌سرعت غسل کرد.

جويدن غذا براى بچه اگر چيزى از آن فرو نرود روزه را باطل نمی‌کند و اگر بدون اراده به حلق برسد اشكالى ندارد، ولى اگر از اوّل بداند بی‌اختیار به حلق می‌رسد روزه‌اش باطل است و قضا و كفّاره دارد.

اگر نذر كند كه روز معيّنى را براى خدا روزه بگيرد چنانچه عمداً روزه نگيرد يا روزه خود را باطل كند بايد كفّاره بدهد (و كفّاره آن مانند كفّاره ماه رمضان است).

اگر شك كند آخر رمضان است يا اوّل شوال و عمداً روزه را باطل كند بعد معلوم شود روز عيد بوده كفّاره ندارد.

چنانچه عذر شرعی داشته است باید برای هرروز دو نفر مسکین را اطعام کند و اگر عذر عرفی داشته بچه‌ها باید بعداً قضا کنند و نیازی به وصیت نیست، البته اگر عذر نداشته و عمدی بوده است باید 62 فقیر را برای هرروز سیر کند.

چون برائت ذمّه باید از طرف ما که واسطه هستیم تحصیل شود، لازم است از ما اجازه بگیرند.

كسى كه روزه قضاى ماه رمضان را به‌جا می‌آورد می‌تواند پيش از ظهر روزه را افطار كند، به‌شرط اين‏كه وقت براى قضاى روزه تنگ نباشد، ولى بعدازظهر جايز نيست، همچنين اگر قضاى روزه غير معيّنى (مانند قضاى روزه نذر) را گرفته باشد احتياط واجب آن است كه بعدازظهر روزه را باطل نكند.

با توجه به آنچه نوشته‌اید قضا دارد ولی کفاره ندارد.