در فرض سؤال، استصحاب می‌شود که بعد از اذان بوده و روزه صحیح است.
احتیاط لازم آن است که اگر بتواند تا قبل از ماه رمضان آینده بگیرد.
بنا بر احتیاط واجب کفایت نمی‌کند.
فعلاً به نیت روزه‌ی خودش محسوب کند و بنا بر احتیاط واجب قضای آن را هم بجا آورد.
اگر پسر بزرگ ميّت نداند كه ميّت قضاى روزه بر ذمّه دارد يا نه واجب نيست براى او قضا بگيرد و اگر اجمالاً بداند مقدارى قضاى روزه بر ذمّه اوست بايد به‌اندازه‌ای كه يقين دارد به‌جا آورد و بيش از آن لازم نيست.
اگر روزه‌دار روزه خود را به چيز حلالى باطل كند، بعد كار حرامى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد احتیاط واجب این است که دو کفاره بدهد و در این مورد می‌تواند به مرجع دیگری مراجعه نماید.
اخلاط سر و سینه اصلاً به فضای بینی و دهان نمی‌آید ولی خونی که به فضای بینی آمده است اگر پایین‌رود اشکال دارد همچنین آب بینی را اگر بالا بکشد و از پشت حلق پایین‌رود
اگر زني که از حيض يا نفاس پاک‌شده عمداً تا اذان صبح غسل نکند بنا بر احتياط واجب روزه‌اش باطل است و کفاره عمد دارد ولي اگر توانايي بر غسل ندارد يا وقت تنگ است تيمم نمايد، اما اگر از روي عمد نباشد روزه‌اش صحيح است.
هرگاه شخص عادلى خبر دهد مغرب شده و او افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده است، باید قضا نماید ولی کفاره ندارد.
روزه از عبادات است و لازم است با نيّت به‌جا آورده شود، در موقع نيّت لازم نيست به زبان بگويد، يا از قلب خود بگذراند همين اندازه كه در نظرش اين باشد كه براى اطاعت فرمان خدا از اذان صبح تا مغرب كارهايى كه روزه را باطل می‌کند ترك نمايد كافى است.
