مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

ظاهر آنها با شستن پاک می شود و در نماز حکم محمول را دارد.‌

اگر يقين داشته باشد كه قبلاً نجس بوده و نداند كه آن را تطهير كرده يا نه، نمى‌تواند در آن حال طواف ‌كند، بلكه بايد ابتدا تطهير كند و سپس طواف نمايد.

در مواردى كه می‌توان مخرج غائط را با غير آب تميز كرد، شستن با آب بهتر است.

هرگاه مخرج غائط را با سه قطعه‌سنگ، يا كاغذ و مانند آن پاك كنند و ذرات كوچكى كه معمولاً جز با آب برطرف نمى‏شود باقى بماند، ضررى ندارد و می‌تواند با آن نماز بخواند.

در فرض مسئله که محل ضرورت است اشکالى ندارد.

درصورتی‌که آب بوی سرکه دهد مضاف شده و باعث تطهیر نیست می‌تواند قبلاً خود را با آب معمولی تطهیر کند و بعد با آن محلول بشوید.

در فرض مسئله كه ضرورت است اشكالى ندارد.

درصورتی‌که بتواند با تأخیر انداختن طواف، خود و لباس خويش را بدون مشقّت تطهير كند، احتياط آن است كه چنين نمايد؛ به‌شرط آن‌که وقت باقى باشد.

براى پاك شدن زمين و پشت‌بام با تابش آفتاب چند شرط است: اوّل اين‏كه چيز نجس داراى رطوبت مسرى باشد، بنابراين اگر خشك باشد بايد آن را قبلاً تر كنند تا به‌وسیله آفتاب خشك گردد. دوم این‌که عين نجاست را قبلاً برطرف سازد. سوم این‌که آفتاب مستقيماً بر آن بتابد، نه از پشت ابر و مانند آن، مگر این‌که ابر به‌قدری نازك باشد كه مانع تابش آفتاب نشود ولى تابش از پشت شيشه مانعى ندارد. چهارم اين‏كه چيز نجس به‌واسطه تابش آفتاب خشك شود، امّا اگر به كمك باد يا وسيله حرارت ديگرى خشك شود كافى نيست، مگر اين‏كه بسيار كم باشد كه بگويند با آفتاب خشک‌شده است.

درصورتی‌که از آغاز با مصالح نجس ساخته‌اند آب کشیدن ظاهر کافی است ولی اگر بعداً نجس شده در صورت امکان باید باطن را هم پاک کنند و اگر ممکن نیست، همان ظاهر کافی است و در مورد آجرهای (کف) مسجد، شستن ظاهر کافی است.

هر حیوانى که روح از بدنش خارج شود نجس است، خواه انسان باشد یا غیر انسان ولى بدن انسان با غسل پاک می‌شود.

چنانچه مستلزم نگاه و لمس نباشد، يا اينكه به‌وسیله همسرش انجام گيرد اشكالى ندارد. در غير اين صورت تنها در موارد ضرورت جايز است.