بدن و لباس طواف كننده (خواه در طواف واجب، يا مستحب) بايد از هر نجاستى پاك باشد؛ حتّى بعضى از نجاسات كه در نماز بخشوده شده (مانند خون كمتر از یک‌درهم) در طواف بخشوده نيست، ولى در مورد خون زخم‌ها، اگر شستن آن باعث مشقّت و عسر و حرج باشد، ضررى براى طواف ندارد.
درصورتی‌که بتواند با تأخیر انداختن طواف، خود و لباس خويش را بدون مشقّت تطهير كند، احتياط آن است كه چنين نمايد؛ به‌شرط آن‌که وقت باقى باشد.
اگر در حال طواف يقين نداشته احرامى‌اش نجس شده (هرچند بعد از اعمال يقين پیداکرده باشد)، از احرام خارج‌شده است و طواف و نماز طوافش صحيح است.
اگر نائب اعمال را بجا آورده، کفایت می کند .
اگر لباس‌های كوچك مانند جوراب، شب‌کلاه و هميان، كه به‌تنهایی نمى‌توان با آن ستر عورت كرد، نجس باشد عيبى ندارد.
اگر در بين طواف بدن يا لباس او نجس شود، همچنین اگر در بين طواف نجاستى در بدن يا لباس خود ملاحظه كند و احتمال دهد كه در همان حال طواف حاصل‌شده، دست از طواف برمی‌دارد و لباس يا بدنش را آب مى‌كشد، سپس طواف را از همان‌جا كه قطع كرده بود ادامه مى‌دهد و طوافش صحيح است؛ خواه قبل از انجام نصف طواف (سه شوط و نیم) باشد، يا بعدازآن.
اگر يقين داشته باشد كه قبلاً نجس بوده و نداند كه آن را تطهير كرده يا نه، نمى‌تواند در آن حال طواف كند، بلكه بايد ابتدا تطهير كند و سپس طواف نمايد.
هرگاه لباس يا بدن نجس باشد و نداند يا مى‌دانسته و فراموش كرده، چنانچه بعد از طواف بفهمد طوافش صحيح است و اگر در حال طواف بفهمد بايد لباس خود را عوض كند و با لباس پاك طواف را ادامه دهد و اگر لباس پاكى همراه ندارد طواف را متوقف مى‌كند و لباس يا بدن را آب مى‌كشد، سپس باقيمانده طواف را به‌جا مى‌آورد و طوافش صحيح است؛ خواه قبل از انجام نصف طواف باشد، يا بعدازآن.
اگر تطهير خون قروح و جروح مشقّت داشته باشد، شستن آن لازم نيست؛ ولى احتياط واجب آن است كه به مقدارى كه مى‌توان بدن را تطهير كرد و لباس را عوض نمود و اگر موجب مشقّت نيست، انجام دهد.
درصورتی‌که جراحتی در محل حاصل‌شده باشد و خون ناشی از جراحت باشد اشکالی ندارد. در غیر این صورت باید اعاده شود.
اگر شك داشته باشد كه لباس يا بدنش نجس است يا پاك، مى‌تواند در آن حال طواف كند؛ خواه بداند قبلاً پاك بوده، يا نداند.
