مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

خون انسان و هر حيوانى كه خون جهنده دارد (يعنى اگر رگ آن را ببرند خون از آن به‌سرعت جارى می‌شود) نجس است، ولى خون حيواناتى كه خون جهنده ندارند مانند ماهى و مار و همچنين خون پشه پاك است.

حيوانى كه از اين دو يعنى سگ و خوك متولّد گردد و به آن سگ یا خوك نگويند پاك است.

مصداق قربانى گوسفند يا بزرگ‌تر از آن است.

هرگاه حيوانی (اعم از حلال‌گوشت یا حرام‌گوشت) را ذبح کنند (اعم از ذبح شرعی یا غیرشرعی) و خون آن به مقدار معمول بيرون آيد خونى كه در بدنش باقى می‌ماند پاك است. مگر اين‏كه سر حيوان را در جاى بلند قرار دهند و خون به بدن حيوان برگردد و اگر به علّت نفس كشيدن، خون برگردد نيز احتياط واجب، اجتناب است. البته خون سگ و خوک درهرصورت نجس است.

بول و مدفوع انسان و هر حیوان حرام‌گوشت كه خون جهنده دارد، يعنى اگر رگ آن را ببرند خون از آن به‌سرعت جارى می‌شود، نجس است؛ بنابراین از فضله موش و گربه و حيوانات درنده و مانند آن‌ها بايد اجتناب كرد.

منى انسان و حيوانى كه خون جهنده دارد نجس است، خواه حرام‌گوشت باشد، يا حلال‌گوشت و احتياط واجب آن است كه از منى حيوانى كه خون جهنده ندارد نيز اجتناب شود.

به مقدار کم که معمول است مانعی ندارد.

روبه‌قبله بودن در حال قطع رگ‌های چهارگانه كافى است و پس‌ازآن لازم نيست.

مردار حيوانى كه خون جهنده دارد نجس است درصورتی‌که خودش مرده باشد، امّا اگر ذبح‌شده باشد ولو به غير دستور شرعی پاك است، ولى احتياط مستحب پرهيز است.

هرگاه گوش حيوان را براى نشانه و علامت مقدارى چاك داده، يا سوراخ كرده، يا كمى از آن را بريده باشند ضررى ندارد.

اجزايى را كه روح دارد اگر از بدن انسان يا حيوان زنده جدا كنند نجس است، هرچند گوشت است.

احتياط آن است كه قربانى كننده پوست حيوان قربانى و مانند آن را نفروشد و اگر آن را براى استفاده خود نگهداری، به‌اندازه پول آن به فقرا دهد.