مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بنا بر احتیاط واجب نجس است.

احکام خون طبیعى ندارد.

خونى كه از لثه يا جاى ديگر دهان بيرون مى‏آيد هرگاه در آب دهان حل شود و از بين برود پاك است و فروبردن آب دهان نيز در اين صورت جايز است، ولى عمداً اين كار را نكند.

خون انسان و هر حيوانى كه خون جهنده دارد (يعنى اگر رگ آن را ببرند خون از آن به سرعت جارى مى‏شود) نجس است، ولى خون حيواناتى كه خون جهنده ندارند مانند ماهى و مار و همچنين خون پشه پاك است.

هرگاه حيوانی (اعم از حلال‌گوشت یا حرام‌گوشت) را ذبح کنند (اعم از ذبح شرعی یا غیرشرعی) و خون آن به مقدار معمول بيرون آيد خونى كه در بدنش باقى می‌ماند پاك است. مگر اين‏كه سر حيوان را در جاى بلند قرار دهند و خون به بدن حيوان برگردد و اگر به علّت نفس كشيدن، خون برگردد نيز احتياط واجب، اجتناب است. البته خون سگ و خوک درهرصورت نجس است.

تمام آن‌ها حکم خون را دارد.

پاک است.

درصورتی‌که يقين داشته باشيد در ساخت آن از خون استفاده‌شده احتياط كنيد.

اين خون‌ها نجس نيست و اگر جدا كردن آن از گوشت بسیار مشکل است، يا به هنگام پخته شدن مستهلك می‌شود، خوردن آن نيز مانعى ندارد.

محکوم‌به پاکی است.

هرگاه خون به‌واسطه كوبيده‏ شدن زیرپوست يا ناخن بميرد، اگر طورى باشد كه ديگر به آن خون نگويند پاك است و اگر به آن خون بگويند مادام كه زیرپوست و ناخن است براى وضو و غسل و نماز اشكال ندارد، امّا هرگاه سوراخ شود اگر ضرر و زحمت فوق‌العاده‌ای ندارد بايد آن را بيرون آورند و اگر زحمت زياد دارد بايد براى وضو و غسل اطراف آن را شست و پارچه‏اى روى آن بگذارد و روى پارچه دست‌تر بكشد و احتياطاً تيمّم هم بكند.

اگر خون قطع نمی‌شود و جنبه ضرورت دارد جایز است؛ امّا احتیاط واجب آن است که اگر ممکن است درمان کنند.