مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

منى انسان و حيوانى كه خون جهنده دارد نجس است، خواه حرام‌گوشت باشد، يا حلال‌گوشت و احتياط واجب آن است كه از منى حيوانى كه خون جهنده ندارد نيز اجتناب شود.

مردار حيوانى كه خون جهنده دارد نجس است درصورتی‌که خودش مرده باشد، امّا اگر ذبح‌شده باشد ولو به غير دستور شرعی پاك است، ولى احتياط مستحب پرهيز است.

درصورتی‌که يقين قطعى به نجاست حاصل نشود، پاك است.

تمام حیواناتی که به مرگ طبیعی از دنیا نروند نجس محسوب نمی‌شوند ولو اینکه با چوب‌بر سر آن‌ها بزنند و بدون خونریزی کشته شوند

آری، پاک است.

اجزايى را كه روح دارد اگر از بدن انسان يا حيوان زنده جدا كنند نجس است، هرچند گوشت است.

هنگامی‌که پیوند گرفت و آن عضو عملاً جزء بدن گیرنده شد، پاک است.

هرگاه حيوانی (اعم از حلال‌گوشت یا حرام‌گوشت) را ذبح کنند (اعم از ذبح شرعی یا غیرشرعی) و خون آن به مقدار معمول بيرون آيد خونى كه در بدنش باقى می‌ماند پاك است. مگر اين‏كه سر حيوان را در جاى بلند قرار دهند و خون به بدن حيوان برگردد و اگر به علّت نفس كشيدن، خون برگردد نيز احتياط واجب، اجتناب است. البته خون سگ و خوک درهرصورت نجس است.

حيوانى كه از اين دو يعنى سگ و خوك متولّد گردد و به آن سگ یا خوك نگويند پاك است.

بول و مدفوع انسان و هر حیوان حرام‌گوشت كه خون جهنده دارد، يعنى اگر رگ آن را ببرند خون از آن به‌سرعت جارى می‌شود، نجس است؛ بنابراین از فضله موش و گربه و حيوانات درنده و مانند آن‌ها بايد اجتناب كرد.

بول و مدفوع حيوان نجاست‌خوار نجس است بنا بر احتياط واجب.

بول و غائط حيوانى كه انسانى آن را وطى كرده، يعنى با آن نزديكى نموده است، نجس است بنا بر احتياط واجب.