مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

خالى از اشکال نیست.

در طلاق رجعی در صورتی که مرد در زمان عده بگوید من به ازدواج رجوع کردم یا تعبیری مانند آن، زن و شوهر هستند.

این مصداق طلاق مبارات است ولی مرد در پیشگاه خدا مسئول است.

اگر پسران او بالغ و عادل باشند، مى توانند شهود طلاق شوند.

با توجه به آنچه نوشته اید، طلاق خلعى واقع شده و مرد نمى تواند برگردد مگر این که زن به ما بذل رجوع کند.

در هر سه صورت قبل از عدّه حق رجوع ثابت است.

طلاق مزبور صحیح است.

مرد مجبور نیست او را طلاق دهد ولی اگر کراهت شدید باشد و سازش امکان پذیر نشود سزاوار است از او جدا شود.

در فرض سؤال كه سالها پس از طلاق همچون زن و شوهر در يك خانه با هم زندگى مىكردهاند و ظاهر حال رجوع بوده، ادّعاى مرد مبنى بر عدم رجوع پذيرفته نيست. و نیز هرگاه شهود عادل شهادت بر رجوع زن به بذل و رجوع شوهر به زوجيّت مىدهند، يا شهادت مىدهند كه پس از طلاق و در زمان عدّه و پس از آن معاشرت آنها همچون معاشرت زن و شوهر بوده ادّعاى زوج پذيرفته نمىشود.

هرگاه زن يقين كند همسرش از دنيا رفته و عدّه وفات نگه دارد و بعداً شوهر كند، چنانچه معلوم شود شوهر او بعد مرده است، بايد از شوهر دوم جدا شود و احتياط واجب آن است كه اگر باردار است به مقدارى كه در عدّه طلاق گفته شده، براى شوهر دوم عدّه طلاق نگه دارد و بعد از آن براى شوهر اوّل چهار ماه و ده روز عدّه وفات نگه دارد و اگر باردار نيست براى شوهر اوّل عدّه وفات نگه دارد و بعد براى شوهر دوم عدّه طلاق.

الف و ب : چنانچه در عدّه، زن به مال الخلع رجوع نمايد و تمام يا بخشى از آن را تحويل بگيرد و شوهر نيز به زوجيت رجوع كند نيازى به عقد مجدّد نيست و دوباره زن و شوهر مىشوند و تمام احكام زوجيت جارى مىگردد.

این شرط اشکالى ندارد و عمل به آن واجب است.