نماز باطل است و تنها نماز مأمومینی صحيح است که با امام به رکوع نرفته‌اند و نماز خود را به‌صورت فرادا انجام داده‌اند.
شرط نماز جمعه، جماعت است و لازم است امام نيّت جماعت کند. ولي در نماز عيد يا نمازهاي ديگر لازم نيست. ولي مأمومین بايد نيّت جماعت کنند.
اين نماز در زمان حضور امام معصوم علیه‌السلام واجب است و بايد به جماعت خوانده شود، ولى در زمان ما كه امام معصوم علیه‌السلام غايب است مستحب است و میتوان آن را به جماعت يا فرادا خواند.
مقصوره شرعاً اشکال دارد، زیرا بین امام و مأموم نباید فاصله‌ای باشد.
نماز جماعت، حداقل با دو نفر برپا می‌شود، یک نفر امام و یک نفر مأموم، مگر در نماز جمعه که حداقل باید پنج نفر باشند.
هرکدام به‌یقین خود عمل می‌کنند و نماز هر دو صحيح است ولي در اين فرض، يقين امام براي اقتدا به او حجّت نيست و نمی‌توان در رکعت مشکوک به او اقتدا کرد.
در فرض سؤال، مأمومین نمی‌تواند اقتدا کند ولى اگر مأمومین خبر ندارند بر امام لازم نیست مطلب را براى آن‌ها شرح دهد.
باید در حالت ایستاده و نشسته، امام یا مأموم قابل‌رؤیت باشد؛ بنابراین اگر بین صف‌ها دیوار کوتاه باشد، صفوفی که پشت دیوار است و در حالت تشهد یا سجده صف جلو را نمی‌بینند نمازشان اشکال دارد.
هنگامىكه امام تكبير مىگويد و وارد نماز می‌شود درصورتی‌که صف‌های جلوتر آماده نماز باشند همه مىتوانند تكبير بگويند و وارد نماز شوند و لازم نيست انتظار بكشند تا صف‌های جلو وارد نماز شوند بلكه بهتر این است که صبر نکنند.
مأموم بايد امام را در نيّت خود معيّن كند، ولى دانستن اسم او لازم نيست، مثلاً همین اندازه كه نيّت كند اقتدا به امام حاضر مىكنم و عدالت و ساير جهات در او جمع باشد كافى است.
مأموم جز در موارد ضرورت نمی‌تواند به دو نفر در یک نماز اقتدا کند.
باطل نیست ولی عمداً این کار را انجام ندهد.
