مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

كسى كه بی‌اختیار خوابش برده (مثلاً در حال سجده خوابش برده) امّا نمى‏داند در سجده نماز بوده يا بعدازآن، در سجده شكر، بايد نماز را اعاده كند.

مادامی که یقین به دخول ندارند، کار حرامى انجام نشده و کفّاره اى ندارد.

هرگاه بعد از گذشتن وقت نماز نافله شك كند آن را به‌جا آورده يا نه اعتنا نكند و اگر وقت‏ باقى است به‌جا آورد.

احتیاط واجب آن است که آن را بشوید.

نماز را باید به نیت ما فی الذمه بخواند.

در اموری که حکم شک و گمان یکی است طبق حکم عمل می‌شود اما در موارد دیگر تابع آخرین حالت است.

هرگاه شك كند كه آیا نماز چهار ركعتى خوانده و بعد منصرف يا مردّد شده يا نه بايد نمازهاى خود را شكسته بخواند.

در فرض سؤال نزدیکی جایز نیست.

منظور از اعتنا نكردن به شك اين است كه آن‌طرف را كه به نفع اوست بگيرد، مثلاً اگر شك كند سجده يا ركوع را به‌جا آورده، بنا بگذارد كه به‌جا آورده است، هرچند از محل آن نگذشته است، يا اگر شك كند نماز صبح را دو ركعت خوانده يا سه ركعت، بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است.

اگر بعد از نماز شک نماید، نماز او صحيح است، به‌شرط آن‏كه هنگام شروع نماز غافل از وقت نباشد، اما اگر در بين‏ نماز شك كند، نماز او باطل است و بايد پس از دخول وقت اعاده كند.

اگر از رکعت اول نماز احتیاط عبور نکرده سلام دهد و نماز صحیح است و الا نماز را اعاده نماید.

اگر كسى شك كند نماز احتياطى كه بر او واجب بوده به‌جا آورده است يا نه چنانچه بعد از وقت نماز باشد به شک خود اعتنا نكند و اگر هنوز وقت نماز باقى است درصورتی‌که مشغول كار ديگرى نشده بايد نماز احتياط را بخواند و اگر كارى كه نماز را باطل می‌کند به‌جا آورده‏ است‏ احتياط واجب آن است كه نماز احتياط را بخواند و نماز را هم اعاده كند.