مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چنانچه در ایام عادت ماهانه نزدیکی صورت بگیرد علاوه بر این که زن و مرد مرتکب گناه شده اند، بهتر است مرد کفاره بدهد (اختصاص به مرد دارد) و كفّاره آن، در ثلث اوّل روزهاى حيض، يك مثقال طلاى سكّه دار، يا قيمت آن است (مثقال شرعى 18 نخود مى‏باشد) و اگر در ثلث دوم باشد نيم مثقال و اگر در ثلث سوم باشد يك چهارم مثقال است. بنابر اين، اگر ايّام عادت شش روز باشد دو روز اوّل يك مثقال، دو روز وسط نيم مثقال و دو روز آخر يك چهارم مثقال شرعی كفّاره دارد.

این حکم شامل صورت عمد است و شامل فراموشی و غیر اختیاری نمی باشد.

در فرض سؤال، خروج منی شرط نمی باشد و چنانچه به مقدار ختنه گاه و بیشتر دخول شود مرتکب امر حرام شده اند.

مادامی که یقین به دخول ندارند، کار حرامى انجام نشده و کفّاره اى ندارد.

خواندن عقد در زماني که زن در ايام عادت ماهيانه (حيض) به سر مي برد مانعي ندارد و عقد صحيح است.

اقوام پیشین در مورد عادت ماهیانه زنان عقائد مختلفى داشتند. یهودیان فوق العاده سخت گیرى مى کردند، و در این ایّام به کلّى از زنان در همه چیز از جمله، در خوردن و آشامیدن و بستر و مجلس جدا مى شدند، در تورات کنونى احکام شدیدى در این باره دیده مى‌شود، به عکس آنان، مسیحیان هیچ گونه ممنوعیّت و محدودیّتى براى خود، در برخورد با زنان، در این ایّام قائل نبودند. و امّا بت پرستان عرب، دستور و سنّت خاصّى در این زمینه نداشتند، ولى ساکنان مدینه و اطراف آن، بعضى از آداب یهود را در این زمینه اقتباس کرده بودند، و در معاشرت با زنان در حال حیض سختگیری هایى داشتند، در حالى که سایر عربها چنین نبودند، و حتّى شاید آمیزش جنسى را در این حال جالب مى دانسته و معتقد بودند که اگر فرزندى نصیب آنها شود بسیار خون ریز خواهد بود، و این از صفات بارز و مطلوب نزد اعراب بادیه نشین خون ریز بود امّا اسلام، که در همه مسائل از افراط و تفریط پرهیز مى‌کند، و آن را نشانه نادانى و جهالت معرّفى مى‌نماید، دستور عادلانه‌اى در مورد عادت ماهیانه زنان داد، و ضمن حفظ کرامت و شخصیّت زنان، آنها را در این وضعیّت از برخى مسئولیّت هاى دینى معاف نمود.

منظور این نیست که جنین خون را مى خورد؛ بلکه منظور این است که در موقع باردارى خون در عروق مادر ذخیره مى شود و از طریق جفت یا غیر آن به جنین منتقل مى گردد و جنین موادّ غذایى و اکسیژن موجود را از همان خون مادر مى گیرد؛ همان گونه که در مدّت شیرخوارگى غالباً عادت ماهانه نیست، زیرا قسمت هایى از خون تبدیل به شیر مى‌شود و غذاى نوزاد مى گردد.

اگر در حال عادت ماهانه يا نفاس، آفتاب يا ماه بگيرد و تا آخر مدّتى كه خورشيد يا ماه باز می‌شود از خون حيض و نفاس پاك نشده باشد، نماز آيات بر او واجب نيست و قضا هم ندارد. همچنین نماز آیاتی که به‌واسطه زلزله واجب شده است و قضای آن بر حائض و نفساء واجب نیست.

ازدواج موقّت طلاق ندارد، هر زمان مدّتش تمام شود يا مرد مدّت را به او ببخشد از قيد همسرى او رها مى‏شود و پاك بودن از عادت ماهانه و همچنين شاهد گرفتن لازم نيست.

مجرى صيغه طلاق مىتواند زن باشد و پاك بودن مجرى صيغه از عادت ماهانه شرط نيست. ولى دو شاهد عادل مرد بايد حضور داشته باشند وزوجه به هنگام طلاق بايد (از حيض و نفاس پاك بوده و) در طُهر غير مواقع باشد.