مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

كسى كه به‌اندازه‌یک‌رکعت نماز وقت دارد بايد تمام نماز را به نيّت‏ ادا بخواند، بنابراین اگر به‌اندازه پنج ركعت تا مغرب وقت داشته باشد نماز ظهر و عصر را به نيّت ادا بخواند و به همين ترتيب ساير نمازها.

تأخير انداختن نماز تا اين حد حرام است.

چنانچه يقين دارد عذرش تا آخر وقت برطرف می‌شود واجب است صبر كند و چنانچه يقين داشته باشد عذر باقى مى‏ماند، صبر كردن واجب نيست، امّا اگر احتمال مى‏دهند برطرف شود احتياط واجب آن است كه صبر كند، مگر در مورد تيمّم كه می‌تواند در چنين صورتى در اوّل وقت نماز بخوانند.

انسان باید نماز را در وقت معیّن آن بخواند و اگر عمداً در وقت آن نخواند، گناهکار است و باید قضای آن را بجا آورد.

درصورتی‌که مثلاً 5 رکعت به غروب داشته باشیم مانعی ندارد.

درصورتی‌که هیچ راهى ندارد نماز را به همان صورت در حین کار انجام دهد و اگر آن‌هم میسّر نیست به چند تکبیر قناعت کند و بعداً قضا نماید.

باید نماز را اعاده نماید و اگر وقت نماز گذشته است نماز را قضا نماید.

نزدیک اذان صبح، از طرف مشرق، سپیده‌ای رو به بالا حرکت می‌کند که آن را (فجر اوّل) گویند، هنگامی‌که آن سپیده، شفّاف و پهن شد، (فجر دوّم) ابتداى وقت نماز صبح است و هنگام طلوع آفتاب از افق نماز قضا می‌شود و بهتر است نماز را قبل از روشن شدن هوا در همان تاریکی اول صبح به‌جا آورند.

در مورد نماز صبح، احتیاطاً 5 دقیقه بعد از تمام شدن اذان، نماز بخوانید و معیار این است که انسان ظن قوی به دخول صبح پیدا کند هرچند بدون رعایت این احتیاط باشد که معمولاً بدون رعایت این احتیاط کمتر یقین حاصل می‌شود.

وقت مخصوص نماز عشا موقعى است كه به‌اندازه خواندن نماز عشا به نصف شب باقی‌مانده باشد.

اگر كسى عمداً تا اين موقع نماز مغرب را تأخير اندازد بايد اوّل نماز عشا را بخواند و بعد نماز مغرب را قضا كند.

بايد توجّه داشت كه ساعت 12 هميشه ظهر شرعى نيست، بلكه در بعضى از مواقع سال ظهر شرعى قبل از 12 و گاهى بعد از ساعت 12 است و ساعت 12 ساعت قراردادى و رسمى است نه شرعى.