اگر كسى در اين وقت اشتباهاً نماز عشا را قبل از نماز مغرب بخواند و بعد از نماز متوجّه شود، نمازش صحيح است و بايد نماز مغرب را بعداً به‌جا آورد.
مغرب موقعى است كه قرص آفتاب در افق پنهان شود.
هرگاه عمداً نماز مغرب و عشا را تا نصف شب نخواند وقت آن گذشته و بايد قضا كند، امّا اگر به‌واسطه عذرى نخوانده باشد بايد تا قبل از نماز صبح به‌جا آورد و نماز او ادا است.
خواندن نماز مغرب کفایت می‌کند و لزومی به اعاده‌ی نماز عشاء نیست.
هرگاه از روى غفلت يا فراموشى شروع به نماز عشا كند و در اثنا بفهمد كه نماز مغرب را نخوانده بايد نيّت را به نماز مغرب برگرداند، مگر اينكه وارد ركوع ركعت چهارم شده باشد كه در اين صورت عدول جايز نيست و بايد ادامه دهد و نماز مغرب را بعد به‌جا آورد.
با توجه به آنچه نوشته‌شده است نماز خوانده‌شده کافی نیست و بنا بر احتیاط واجب باید قضا کند مگر به نیت مافی الذمه خوانده باشد و یا با توجه به این وقت از سال (تابستان) حداقل رکعت اول قبل از نیمه‌شب شرعی واقع شد باشد.
وقت مخصوص نماز عشا موقعى است كه به‌اندازه خواندن نماز عشا به نصف شب باقی‌مانده باشد.
احتياط واجب آن است كه شب را از اوّل غروب آفتاب تا اذان صبح حساب كند و در نيمه اوّل سال تقريباً ساعت دوازده و پانزده دقيقه بعدازظهر آخر وقت نماز مغرب و عشا است و در نيمه دوم سال ساعت يازده و پانزده دقيقه بعدازظهر آخر وقت نماز مغرب و عشا است، هرچند در ايّام سال كمى تفاوت دارد.
اگر كسى عمداً تا اين موقع نماز مغرب را تأخير اندازد بايد اوّل نماز عشا را بخواند و بعد نماز مغرب را قضا كند.
از زمانی که وقت مخصوص نماز مغرب تمام شد یعنی به‌اندازه‌ی سه رکعت وقت گذشت تا زمانی که وقت مخصوص نماز عشاء وارد شود، وقت مشترک است و میتوان هر دونماز را خواند.
