مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

پوشيدن کفش‌هایی كه تمام روى پا را مى‌پوشاند، مانند چكمه، گيوه، کفش‌های معمولى و امثال آن و همچنين جوراب در حال احرام جايز نيست؛ خواه ساق پا را بپوشاند، يا نه؛ امّا اگر قسمتى از روى پا را بپوشاند، مانند دمپايى و کفش‌هایی كه قسمتى از روى پا در آن پوشيده نمى‌شود، مانعى ندارد. البتّه اين حكم مخصوص مردان است و پوشيدن كفش و جوراب براى زنان در حال احرام اشكال ندارد.

براى شخص مُحرِم جايز نيست كه بدن همسرش را به‌قصد لذّت لمس كند، ولى اين كار بدون قصد لذّت مانعى ندارد.

نگاه كردن به آينه موجب كفّاره نمى‌شود، ولى مستحب است بعد از نگاه كردن لبّيك بگويد.

اگر بدون اختيار چشمش به آينه بيفتد اشكالى ندارد؛ و بهتر اين است كه در ايّام حج، در اتاق‌هایی كه افراد محرم سكونت دارند و نيز در آسانسورها، روى آينه چيزى بكشند كه نگاه غير اختيارى افراد محرم نيز به آن نيفتد.

بيرون آوردن خون از بدن، خواه به‌وسیله حجامت باشد، يا جرّاحى، يا مسواك نمودن، يا خاراندن بدن، به‌طوری‌که خون از آن خارج شود، در غيرِ حالِ ضرورت مكروه است و چون جمعى از فقها آن را حرام مى‌دانند، احتياط مستحب ترك آن است.

نگاه كردن در شيشه اتاق، يا شيشه عينك كه پشت آن پيداست، در حال احرام مانعی ندارد. البته شیشه‌های رفلکس در شب حکم آینه را دارد چراکه در شب تصویر انسان در آن پیدا می‌باشد.

ماليدن هر نوع روغن و كرم به بدن، خواه معطّر باشد يا نه، براى محرم (چه مرد و چه زن) جايز نيست.

هرگاه شخص سوّمى زنى را براى كسى كه در احرام است عقد كند و محرم دخول نمايد و هر سه نفر عالم به حكمِ بطلان باشند، بر هر يك از آنان يك شتر به‌عنوان كفّاره واجب مى‌شود، ولى اگر آميزش صورت نگيرد، بر هیچ‌کدام كفّاره‌اى واجب نمى‌شود و در اين حكم تفاوتى نيست بين آن‌که زن و عاقد محرم باشند، يا نباشند و اگر بعضى از آن‌ها حكم را مى‌دانسته و بعضى ديگر نمى‌دانسته‌اند، كفّاره فقط بر كسى كه مى‌دانسته واجب است.

جايز است زن چادر خود را پايين بكشد، به‌طوری‌که نصف يا تمام‌صورت را فراگيرد و احتياط آن است كه به‌صورت نچسبد و درصورتی‌که نامحرمى نباشد صورت را باز نگه دارد (باز بودن گردى صورت در غير حال احرام نيز جايز است).

هرگاه حوله احرامى بلند باشد و روى پا را بپوشاند، يا مثلاً براى رفع درد پا، پارچه‌اى را داغ كنند و بر روى پا بگذارند، اشكالى ندارد.

كشتن ملخ نيز براى محرم بنا بر احتیاط واجب جايز نيست. بنابراين، اگر از راهى بگذرد كه ملخ در آن است چنانچه بتواند، راه خود را تغيير دهد و اگر نمى‌تواند بايد مواظب باشد ملخ‌ها را حتّى الامكان پايمال ننمايد، ولى در صورت ناچارى و مشقّت و عُسر و حرج اشكالى ندارد.

كشتن و انتقال حشرات در حال احرام كفّاره دارد و كفّاره آن، خواه عمداً باشد يا از روى خطا، مقدارى طعام است.