کفاره لمس بدن همسر با لذت
کفاره لمس بدن همسر با لذت چیست؟
هرگاه بهقصد لذّت بدن همسرش را لمس نمايد، بايد يك گوسفند كفّاره دهد و اگر با اين كار انزال منى شود، كفّاره آن بنا بر احتياط واجب يك شتر است.
هرگاه بهقصد لذّت بدن همسرش را لمس نمايد، بايد يك گوسفند كفّاره دهد و اگر با اين كار انزال منى شود، كفّاره آن بنا بر احتياط واجب يك شتر است.
جايز نيست مُحرِم همسر خود را از روى شهوت ببوسد و احتياط آن است كه بوسيدن بدون قصد لذّت را نيز ترك كند.
اگر همسرش را بهقصد لذّت ببوسد، كفّاره آن يك شتر است؛ خواه انزال شود، يا نشود.
هرگاه نزديكى با همسر عالمآ و عامدآ در «عمره تمتّع» واقعشده باشد، كفّاره آن بنا بر احتياط واجب يك شتر است؛ ولى عمره او باطل نمىشود. خواه اين عمل قبل از سعى صفا و مروه باشد، يا قبل از تقصير و بيرون آمدن از احرام، ولى احتياط مستحب آن است كه اگر قبل از سعى باشد، عمره را در صورت امكان تمام كرده، سپس آن را اعاده كند.
هرگاه از روى فراموشى، يا غفلت، يا ندانستن مسئله نزديكى كند، ضررى به حج يا عمره او نمىزند و كفّاره هم ندارد و حکم حرمت نزدیکی در حال احرام و احکام آن مربوط به كسى است كه عالمآ آن را انجام مىدهد.
كفّاره در همه موارد نزدیکی در حال احرام، يك شتر است و فرقى ميان همسر دائم و موقّت نيست. همچنين نزديكى از جلو و عقب در اين احكام يكسان است.
احكام نزدیکی با همسر در حال احرام، در حج واجب و مستحب و حج نيابتى يكسان است.
هرگاه مُحرِم با خود بازى كند و منى از او خارج شود، حكمش حكم كسى است كه با همسر نزديكى كرده باشد، كه شرح آن در مسائل نزدیکی با همسر در حال احرام، بیانشده است و اگر با همسر خود بازى كند، يا بهوسیله نگاه كردن، يا فكر و تصوّر كردنِ چنان صحنههايى، منى از او خارج گردد، كفّاره بر او واجب است؛ بلكه بنا بر احتياط واجب تمام احكام جماع با همسر در حال احرام را، دارد.
دروغ گفتن و دشنام دادن در همه حال حرام است، ولى در حال احرام بهخصوص نهى شده است؛ يعنى از كارهايى است كه مُحرِم بايد آن را ترك كند، بلكه احتياط واجب آن است كه از اظهار برترى بر ديگران، يا بيان نقص ديگران نسبت به خود، نيز اجتناب كند.
هرگاه مُحرِم هر يك از امور سهگانه فوق را انجام دهد كار خلافى كرده، ولى احرام او باطل نمىشود و كفّاره آن استغفار است و بهتر اين است كه انسان در حال احرام زبان خود را از هر سخن ناروا و زشت حفظ كند و جز به نيكى سخن نگويد.
«جدال» در حال احرام ممنوع است، همانگونه كه در این شريفه 179 سوره بقره به آن اشارهشده است و منظور از «جدال» در اينجا آن است كه از روى خصومت و دشمنى براى اثبات مطلبى در مقابل ديگرى به خدا سوگند ياد كند و بگويد: «بَلى وَاللّهِ...؛ آرى، به خدا سوگند كه مطلب چنين است» يا براى نفى مطلبى بگويد: «لا وَاللّهِ...؛ نه، به خدا سوگند مطلب چنين نيست» و فرقى ميان عربى و فارسى و زبانهای ديگر نمىباشد؛ بلكه هر عبارتى كه اين مفهوم را برساند در حال احرام حرام است و احتياط آن است كه از مخاصمات خالى از قسم نيز بپرهيزد.
در موضوع جدال سوگند دروغ و راست يكسان است؛ ولى اگر قسم دروغ باشد، كفّاره آن در همان مرتبه اوّل يك گوسفند است و احتیاط آن است كه براى دو بار قسمِ دروغ يك گاو و براى سه بار يك شتر كفّاره دهد و اگر راست باشد، چنانچه سه مرتبه تكرار كند كفّارهاش يك گوسفند مىباشد؛ امّا كمتر از سه بار كفّاره ندارد؛ هرچند در حال احرام كار خلافى كرده و بايد استغفار كند.