مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه پس‌ازآنکه نايب رمى جمرات را انجام داد، بيمار خوب شود، لازم نيست رمى را دوباره خودش انجام دهد، ولى در مورد شخصى كه بی‌هوش بوده، چون نيابت اجازه مى‌خواهد (و نايب بدون اجازه او اين كار را كرده) احتياط آن است كه خودش دوباره انجام دهد؛ امّا اگر در بين رمىِ نايب، بيمار خوب شود يا بی‌هوش هوشيار گردد، بايد خودش از اوّل شروع كند و به آن مقدار كه نايب انجام داده اكتفا نكند.

هرگاه اعمالش مطابق فتواى مرجعى كه فعلاً وظيفه‌اش تقليد از اوست باشد، صحيح است.

معيار زمان احرام است؛ بنابراين اگر اعمال در ماه ديگري انجام مي¬شود، مي¬تواند در همان ماه دوباره محرم شود.

چنانچه مفسده‌ای در آن نباشد استحباب آن باقی است.

لازم نيست وكيل (نائب) نام كسى را كه براى او قربانى مى‌كند بر زبان جارى سازد (هرچند نام بردن بهتر است)؛ حتّى اگر از روى اشتباه نام شخص ديگرى را ببرد ضرر ندارد و براى موكّل اصلى، كه پول داده، واقع مى‌شود.

اگر شخصى را مأمور خريدارى حيوان قربانى و ذبح آن كند و نايب مأموريتش را انجام دهد و پس‌ازآن حاجى احتمال دهد كه نايب به شرايط درست عمل‌نکرده، آن ذبح كافى است و نبايد به اين احتمال توجّه‌ی كند.

امورى كه در احرام عمره مستحب بود، در احرام حج نيز مستحبّ است. علاوه بر آن، مستحبّات زير را نيز به قصد رجاء بجا آورد: ‌ پس از اين كه احرام بست، و از مكّه بيرون آمد، همين كه بالاى بلندى اطراف مكّه قرار گرفت، با صداى بلند لبّيك بگويد. ‌ و هنگامى كه متوجّه مِنى شد بگويد: ‌ «اللّهُمَّ إيّاکَ أرْجُو، وَ إيّاکَ أدْعُو، فَبَلِّغْني أمَلِي، وَ أصلِحْ لي عَمَلِي».‌ با تن و دلى آرام، با تسبيح و ذكر حق تعالى راه را ادامه دهد، و چون به منى رسيد بگويد :‌ «اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذي اَقْدَمَنِيها صالِحاً فِي عافِيَةٍ، وَ بَلَّغَنِي هذَا الْمَكانَ».‌ سپس بگويد :‌ «اَللّهُمَّ هذِهِ مِنى، وَ هِىَ مِمّا مَنَنْتَ بِهِ عَلَيْنا مِنَ الْمَناسِکِ، فَاَسْأَلُکَ اَنْ تَمُنَّ عَلَىَّ بِما مَنَنْتَ عَلى أنْبِيآئِکَ، فَإنَّما اَنَا عَبْدُکَ وَ فِي قَبْضَتِکَ».‌ و اگر ممكن است شب عرفه را در منى بماند، و به طاعت الهى مشغول باشد، و بهتر آن است كه عبادات و خصوصاً نمازها را در مسجد خيف به جا آورد، و پس از نماز صبح تا طلوع آفتاب تعقيب گفته، سپس به سوى عرفات روانه شود، و اگر بخواهد بعد از طلوع صبح روانه شود مانعى ندارد، ولى سنّت بلكه أحوط اين است كه تا آفتاب طلوع نكرده از وادي محسَّر رد نشود، و روانه شدن پيش از صبح مكروه است، مگر بر اثر ضرورت، مانند بيمار و كسى كه از ازدحام مردم خائف باشد. ‌ چون به سوى عرفات حركت كند، اين دعا را بخواند :‌ «اَللّهُمَّ اِلَيْکَ صَمَدْتُ، وَ اِيّاکَ اعْتَمَدْتُ، وَ وَجْهَکَ اَرَدْتُ، اَسْئَلُکَ اَنْ تُبارِکَ لىü فىü رِحْلَتىü، وَ اَنْ تَقْضِىَ لِي حاجَتىü، وَ اَنْ تَجْعلَنىü مِمَّنْ تُباهىü بِهِ الْيَوْمَ مَنْ هُوَ اَفْضَلُ مِنّüي».‌ و تا رسيدن به عرفات لبّيك را تكرار كند.‌ البتّه انجام بسيارى از اين مستحبّات در حال حاضر مشكل است. آنچه را مى‌تواند انجام دهد، و اگر نيّت انجام همه را داشته، خداوند ثوابش را مى‌دهد؛ انشاءاللّه.‌

كسى كه به ديگرى وكالت مى‌دهد تا قربانى را بخرد و ذبح كند، بايد علم يا اطمينان پيدا كند كه نايب آن كار را انجام داده و گمان كفايت نمى‌كند.

جايز نيست و فرقى ميان قسمت قديم و جديد نيست.

اگر از رمى در روز معذورند مى‌توانند شب رمى كنند؛ بلكه زن‌ها مطلقاً مجازند شبانه رمى نمايند. امّا همراهان اگر توانایى دارند باید در روز رمی کنند.

اگر روز بعد متوجّه شود كه روز قبل جمرات را برخلاف ترتيب لازم رمى كرده، بايد قضاى آن را به‌گونه‌ای انجام دهد كه ترتيب حاصل شود.

حج بر سه گونه است: «حج تمتّع»، «حج قِران» و «حج اِفراد».