مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه زني را که در عده ديگري است براي خود عقد کند:1- اگر يکي از مرد يا زن، بداند زن در عده است و بداند عقد کردن زن در عده حرام است آن زن بر او حرام ابدي می‌شود، خواه نزديکي کرده باشد يا نه.2- اگر هیچ‌کدام در عده بودن زن يا حرمت عقد در عده را نمی‌دانسته‌اند چنانچه نزديکي کرده‌اند زن بر او حرام می‌شود و اگر نکرده‌اند حرام نمی‌شود.اگر عقد را فردي به وکالت از آن‌ها خوانده باشد نه خودشان، در هیچ‌یک از دو صورت، حرام ابدي حاصل نمی‌شود و پس از عده می‌توانند ازدواج کنند.

هرگاه كسى دختر نابالغى را با اجازه ولىّ او (در صورت داشتن مصلحت) براى خود عقد كند پيش از آن‏كه نه سال دختر تمام شود نزديكى كردن با او حرام است و بعد از نه سال نيز اگر استعداد جسمانى ندارد اشكال دارد، ولى درهرحال اگر نزديكى كند و او را افضا نمايد آن زن بر او حرام نمی‌شود مخصوصاً اگر از طريق جراحى يا درمان خوب شود و به حال اصلى بازگردد، بنابراين در مسئله نزديكى با زن علاوه بر تمام شدن سنّ نه سال، لازم است رشد جسمانى براى نزديكى نيز داشته باشد و اگر بيم افضا و ناقص شدن زن باشد نزديكى با او اشكال دارد هرچند به سنّ بلوغ رسيده باشد.

احتیاط در ترک این ازدواج است.

در مواردی که به‌طورجدی تصمیم بر ازدواج در فرض پسندیدن وجود دارد، می‌توانند به‌منظور آگاه شدن از حسن و عیب یکدیگر به قسمت‌هایی که مشاهده آن در انتخاب همسر تأثیر دارد نگاه نمایند.

در چنین مواردى احتیاط آن است که مطابق فتواى مرجعى که تعدّد را شرط می‌داند عمل کنند.

درصورتی‌که می‌دانسته‌اند ازدواج آن‌ها باطل و حرام است فرزند نامشروع بوده و از آن‌ها ارث نمی‌برد، اما اگر حکم را نمی‌دانسته‌اند فرزند مشروع بوده و فقط آن‌ها باید از یکدیگر جدا شوند.

مرد مسلمانى كه مسلمان‌زاده است اگر مرتد شود، يعنى منكر خدا يا پيغمبر صلى الله عليه و آله گردد، يا يكى از احكام مسلّم اسلام مانند واجب بودن نماز و روزه را انكار كند به‌طوری‌که انكار كردن آن معنايش انكار خدا يا پيغمبر صلى الله عليه و آله باشد، ازدواج او باطل می‌شود و همسرش بايد از او کناره‌گیری كند و عدّه وفات يعنى عدّه زنى كه شوهرش مرده است بگيرد و بعد می‌تواند ازدواج كند و اگر زن يائسه باشد، يا هنوز نزديكى نكرده باشند عده لازم نيست.

مقتضاى قاعده، اقامه بیّنه توسّط مدّعى است و اگر او بیّنه نداشت، منکر باید قسم بخورد بنابراین زوجه که در مورد سؤال منکر گرفتن مهریّه است باید قسم بخورد و در صورت قسم خوردن مرد موظّف به پرداخت مهریه می‌شود.

اين شرطِ صفت نيست و شرطِ فعل است و تخلّف آن موجب جواز فسخ نمی‌شود ولى اگر شرط شود كه معتاد نيست و بعد خلاف آن ظاهر شد طرف مقابل می‌تواند عقد را فسخ كند.

هرگاه شوهر تمام حقوق زن را پرداخته و به کسى وکالت داده که صیغه طلاق زن را جارى کند و او کوتاهى کرده و صیغه طلاق را جارى نکرده و به شوهر هم اطّلاع نداده، شوهر ضامن نفقه زن در این مدّت نیست.

در فرض سؤال حاکم شرع از اموال زوج نفقه را پرداخت می‌کند و در مواردی که زوج مال ندارد و توانایی پرداخت ندارد یا امکان پرداخت نفقه از مال او نیست و زوجه در عسر و حرج است، حاکم شرع زوج را تکلیف به طلاق می‌کند و اگر طلاق ندهد خود حاکم شرع اقدام می‌کند.

بعد از توبه مانعى ندارد.