مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه بعداً رضایت داده و با او زندگی کرده است اشکالی ندارد.

این عیب، موجب فسخ عقد نمی‌شود.

چنانچه همسرش واقعاً در عسر و حرج شدید باشد و شوهرش راضی به طلاق وی نباشد می‌تواند از قاضی تقاضای طلاق کند.

هرگاه در عقد شرط كرده باشند كه زن بکارت داشته باشد و بعد خلاف آن معلوم شود مرد می‌تواند ازدواج را به هم زند و معمولاً در محیط‌های ما، شرط بکارت به‌عنوان شرط ضمنى و از پیش توافق شده است و معناى فسخ این است که بگوید من عقد را فسخ کردم یا به هم زدم و به هر زبانى باشد کافى است و بايد تفاوت مهر باكره و غير باكره را در نظر بگيرد يعنى اگر مهر دختر به‌عنوان باكره پانصد سكه باشد و در صورت غير باكره بودن 300 سكه به نسبت 200 سكه از مهر او كم می‌شود.

درصورتی‌که آگاهى بر این امر نداشته، می‌تواند فسخ کند مگر این‌که بعد از آگاهى راضى شده و با او زندگى کرده باشد.

اگر به گواهى اهل اطّلاع این بیمارى در مرحله‌ای باشد که موجب سرایت و خطر گردد و شوهر حاضر به طلاق دادن زن نباشد، زن می‌تواند طلاق خود را به‌وسیله حاکم شرع بگیرد و مرد نیز در این‌گونه موارد می‌تواند زن را طلاق بدهد.

زن می‌تواند صیغه فسخ را جارى کند و احتیاط آن است که آن را به اطّلاع حاکم شرع برساند.

نمی‌تواند با او زندگى کند و ازدواجش باطل است.

صرع به‌تنهایی از عيوب موجب فسخ نيست؛ ولى اگر قبلاً شرطى درزمینهٔ سلامت زوجه شده، از باب تخلّف شرط يا تدليس می‌توان فسخ كرد و درصورتی‌که تدليس ثابت شود مهرالمثل را می‌توان از شخص تدليس كننده گرفت و اگر تدليس كننده شخص زوجه باشد مهريّه‌اى به او تعلق نمی‌گیرد.

هرگاه ازدواج دخترى قبل از بلوغ مصلحت نداشته است، از اوّل عقد باطل بوده است اما اگر در آن زمان براى دختر مصلحت داشته و الآن داراى مفسده مهمی است باید پیش یکى از علما برود و مدرک خود را بر وجود مفاسد فعلى و این‌که منظور آن‌ها انتقام‌جویی است ارائه دهد، اگر ثابت شود خطرى آن دختر را تهدید می‌کند، آن عالم می‌تواند صیغه طلاق او را جارى کند.

در این موارد، زن باید به حاکم شرع مراجعه کند و حاکم یک سال به مرد مهلت می‌دهد اگر درمان شد ازدواج باقى است، در غیر این صورت زن می‌تواند نکاح را فسخ کند و احتیاج به طلاق نیست و به فرض که مرد بعدازآنکه خوب شود قابل بازگشت نیست مگر به‌صورت ازدواج جدید.

اولاً چنانچه زن از این مسئله آگاه بوده، عقد صحیح است و حق فسخ ندارد و ثانیاً درصورتی‌که او را طلاق دهد، نصف مهر را باید بپردازد و درصورتی‌که یکی از طرفین فوت کند باید تمام مهر را بپردازد.