مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

همین‌که بگوید من عقد را فسخ کردم یا به هم زدم، به هر زبانی باشد کافی است.

درصورتی‌که قبلاً زوج و کسان او اظهار داشته‌اند که از سلامت کامل برخوردار است، زوجه می‌تواند به‌عنوان تدلیس، نکاح را فسخ کند، در غیر این صورت هرگاه ثابت شود زندگى با آن مرد مستلزم عسر و حرج شدید است، حق دارد از حاکم شرع تقاضاى طلاق کند و طلاق در این صورت جنبه خلع خواهد داشت که معمولاً با بذل مهریّه انجام می‌شود مگر این‌که با زوج توافق دیگرى شود.

چنانچه به سهولت قابل معالجه بوده باشد و زن با هزینه خود اقدام به درمان نماید، خیار فسخ جارى نیست.

در فرض سؤال حق فسخ نکاح را ندارند مگر در موقع خواستگارى معایب خود را عمداً بپوشاند و خود را غیر ازآنچه هست نشان دهد، مصداق تدلیس است و شوهر پس از اطّلاع حقّ فسخ دارد.

1- درصورتی‌که زوج و زوجه قبل از عروسى باهم رفت‌وآمد داشته و خلوت می‌کرده‌اند، ادّعاى پسر پذیرفته نیست.2- آرى تا ثابت نکند، در فرضى که در بالا گفتیم، ادّعاى او پذیرفته نیست.3- در فرض بالا زوج حقّ فسخ ندارد.

مرد باید به‌شرط خود عمل کند و اگر شوهر تخلّف نمود زن می‌تواند تقاضای طلاق نماید.

این بیمارى از عیوب مجوّز فسخ نکاح نیست.

درصورتی‌که آگاهى بر این امر نداشته، می‌تواند فسخ کند مگر این‌که بعد از آگاهى راضى شده و با او زندگى کرده باشد.

این عیب از عیوب فسخ نکاح نیست مگر این‌که قبلاً شرط صحّت کامل کرده باشند. در این صورت زن حقّ فسخ از باب خیار تدلیس دارد، ولى در فرض مسئله که مواقعه صورت نگرفته مهر به او تعلّق نمی‌گیرد. امّا اگر خساراتى متحمّل شده، می‌تواند آن را از زوج بگیرد.

ظاهراً شامل عقد موقّت هم می‌شود.

جنون امری عرفی است و در بعضی از روایات آمده کسی که اوقات نماز را تشخیص ندهد مثلاً نداند وقت نماز ظهر رسیده یا مغرب و عشاء حکم مجنون را دارد. (البته این‌یک مثال است)

در فرض سؤال این امر عنن محسوب نمی‌شود بلکه نزد حاكم شرع مى‌رود و به زوج مهلت می‌دهد كه يك سال به معالجه خود بپردازد هرگاه معالجه نشد زوجه می‌تواند عقد را فسخ كند و این امور قابل‌درمان است.