آنچه از ادله درباره رجوع استفاده می‌شود مخصوصاً روایت مشهور ای که می‌گوید طلاق دلیل بر رجوع است این است که هرگونه تمسک به زوجیت رجوع محسوب می‌شود مانند مقاربت یا تقبل که به دلالت التزامیِ مفهوم رجوع را در بردارد و عقد موقت در عده نیز بنابر احتیاط واجب رجوع محسوب می‌شود.
در صورتی که حکم شرع را نمی دانسته اند باید اطلاع دهید و اگر صیغه را خودشان نخوانده باشند حرام ابد نشده اند و بعد از تمام شدن عده می توانند با یکدیگر ازدواج کنند.
اگر شاخه گل معین نبوده عقد اول که در عده خوانده شده باطل بوده و حرام ابد نشده اید و عقد دوم که در سال بعدی خوانده شده ظاهرا صحیح است و می توانید به زندگی خود ادامه دهید و در صورت تمایل به جدایی باید صیغه طلاق با رعایت شرایط صحت آن جاری شود.
احتیاط واجب این است که با هیچکدام از اینها ازدواج نکند.
شوهر اوّل می‌تواند مجدداً با او ازدواج نماید و نیازی به نگهداری عدّه نیست.
زنا در عدّه متعه مسلماً حرام است اما موجب حرمت ابدی نمی‌شود و بعد از اتمام عدّه میتوانند ازدواج نمایند.
اگر با زنى كه در عدّه ديگرى است زنا كند بنابراحتیاط واجب آن زن بر او حرام می‌شود و نمی‌تواند با او ازدواج کند، خواه طلاق رجعى باشد يا غير رجعى، ولی اگر حکم را نمی‌دانسته و ازدواج‌کرده، می‌تواند به زندگی خود ادامه دهد.
مانعی ندارد ولی اگر صیغه عقد را خودشان خوانده باشند و آمیزش حاصل‌شده باشد راهی برای ازدواج آنان باهم وجود ندارد.
عقد در حال «عدّه» جایز نیست.
چنانچه شوهر دوّم او را طلاق داده و در عده طلاق شوهر دوّم خودشان با شوهر اوّل صیغه عقد را خوانده و دخول حاصل‌شده باشد حرام ابدی شده‌اند.
