آنچه از ادله درباره رجوع استفاده می‌شود مخصوصاً روایت مشهور ای که می‌گوید طلاق دلیل بر رجوع است این است که هرگونه تمسک به زوجیت رجوع محسوب می‌شود مانند مقاربت یا تقبل که به دلالت التزامیِ مفهوم رجوع را در بردارد و عقد موقت در عده نیز بنابر احتیاط واجب رجوع محسوب می‌شود.
ازدواج لواط کننده با خواهر لواط دهنده حتی پس از مرگ لواط دهنده جایز نیست.
درصورتی‌که آنها از کار خود جدا توبه کنند و با اعمال صالح، گذشته خود را جبران نمایند، ازدواج با آنها مانعی ندارد.
اگر اعمال خود را زیر نظر والدین خود انجام داده و الآن دقیقاً نمی‌داند چگونه انجام داده است حمل به صحت کند.
روایاتی در وسائل الشیعه، ج 14، ابواب مقدمات النکاح، باب 20 مستدرک الوسائل، ح 14، ابواب مقدمات النکاح، باب 19 در مدح زنان چشم آبی آمده است.
در صورتی که همسر اول در قید حیات است کسانی که میدانند باید اطلاع دهند.
اگر «طواف نساء» را ترک کند، خواه از روى عمد باشد، یا جهالت، یا فراموشى عمره مفرده او باطل نیست و کفّاره هم ندارد ولى همسر بر او حرام است تا بازگردد و طواف کند و اگر بازگشت ممکن نیست، یا مشکل است، نایب بگیرد و بعدازآنجام این عمل عقد ازدواج را تکرار کند.
درگذشته این اجازه به اولیاء داده می‌شد که حتی برای صغیر همسری انتخاب کنند و معمولاً مشکلی ایجاد نمی‌شد ولی در عصر و زمان ما عملاً ثابت‌شده است که این ازدواج‌ها به مصلحت دخترها و پسرها نیست و دارای مفاسدی است و با توجه به اینکه غبطه و مصلحت باید رعایت شود این‌گونه ازدواج‌ها باطل است و اعتباری ندارد. نسبت به آنچه درگذشته انجام‌شده اگر در آن زمان واقعاً مفسده‌ای نداشته و غبطه صغیر رعایت شده محکوم‌به صحت است.
در فرض سؤال اشکال ندارد.
اگر آن زن از شوهر دیگرش دختری داشته باشد و شما با آن دختر صیغه محرمیتی هرچند کوتاه بخوانید به‌محض خواندن عقد به او محرم می‌شوید اما به آن دختر پس از بخشیدن مدت نامحرم می‌مانید.
در فرض سؤال ازدواج با فرد اول صحیح است ولی اگر با فرد دوّم نزدیکی داشته باید عده وطی به شبهه نگه دارد.
