مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه زني را که شوهردارد براي خود عقد کند:1- اگر يکي از مرد يا زن، بداند زن شوهردارد و بداند عقد کردن زن شوهردار حرام است آن زن بر او حرام ابدي می‌شود، خواه نزديکي کرده باشد يا نه.2- اگر هیچ‌کدام نمی‌دانسته‌اند زن شوهردارد (مثلاً زن فکر کرده اگرچند سال از شوهر جدا باشد مطلقه محسوب می‌شود) چنانچه نزديکي کرده‌اند زن بر او حرام می‌شود و اگر نکرده‌اند حرام نمی‌شود.اگر عقد را فردي به وکالت از آن‌ها خوانده باشد نه خودشان، در هیچ‌یک از دو صورت، حرام ابدي حاصل نمی‌شود و پس از عده می‌توانند ازدواج کنند.

هرگاه كسى با زن شوهردارى (نعوذبالله) زنا كند براى توبه كردن لازم نيست به آن مرد بگويد، بلكه بايد در پيشگاه خدا توبه حقيقى كند.

ازدواج اشکالی ندارد.

حرام ابد نشده‌اند امّا باید به‌صورت جدی توبه کرده و با اعمال نیک آینده گذشته را جبران کنند.

اگر با زن شوهردارى (نعوذبالله) زنا كند سپس شوهر آن زن فوت کند بعد از عده وفات می‌تواند با او ازدواج نماید. البته باید به‌صورت جدی از گناه خود توبه نمایند و با اعمال نیک آینده گذشته را جبران نمایند.

اگر مشهور باشد احتیاط واجب است و در موارد خطر و احتمال جدی تکرار بهتر است طلاق دهد.

درصورتی‌که نتواند ادّعای خود را ثابت کند از او پذیرفته نیست.

موجب حرمت ابد نمی‌شود ولی باید برای ازدواج مجدد مجلل بگیرند.

در فرض سؤال اگر توبه نماید، مناسب است شوهر نیز او را ببخشد و به زندگی خود ادامه بدهند ولی چنانچه توبه نكند و بر عمل خود باقى باشد بهتر است شوهر او را طلاق دهد، امّا مهرش را بايد بدهد و اگر مشهور به زنا شود احتياط واجب طلاق دادن اوست.

بهتر است از ازدواج با آن فرد پرهیز کند.‌

عقد باطل است اما چنانچه عقد را محضردار یا شخص دیگری خوانده باشد حرام ابد نشده‌اند.

بله مهریه دارد.‌