جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آنچه پوشیده یا برای پوشیدن آماده کرده است به پسر بزرگ می رسد.‌

هرگاه مردى از دنيا برود، قرآن، انگشتر و شمشير و لباسى را كه مى‏پوشيده، يا براى پوشيدن آماده كرده، مال پسر بزرگ‌تر اوست.

اگر ميّت از اين چهار چيز بيش از يكى دارد، مثلاً دو قرآن يا دو انگشتر دارد چنانچه از همه آنها استفاده مى‏كرده همه به پسر بزرگ‌ترش مى‏رسد.

مسئله حبوه ارتباط صددرصد با مسئله قضاى نماز و روزه ندارد، هرکدام حکم جداگانه‌ای است.

معیار بزرگ‌تر بودن از نظر سن است و در صورت تساوى آنها در سن، در میان همه آنها تقسیم می‌شود.

در مورد تفنگ احتیاط مصالحه با سایر ورثه است و درصورتی‌که صغیر داشته باشد، باید حقّ صغیر را بدهند؛ و اگر بیش از متعارف گلوله داشته باشد حق تمام ورثه است و نیاز به مصالحه با پسر بزرگ نیست؛ اما نیزه ملحق به حبوه نیست...

1- هرگاه ميّت قرض داشته باشد، چنانچه قرضش به‌اندازه مال او يا زيادتر از آن باشد، قرآن، انگشتر و شمشير و لباس او به پسر بزرگ‌ترش‏ نمی‌رسد و بايد به قرض او بدهند، ولى اگر اموالش بيشتر باشد و بتوان قرض او را داد و مقدار قابل‌توجهی هم براى ورثه باقى می‌ماند، بايد آن چهار چيز را به پسر بزرگ‌ترش داد.2- اگر آن قرآن قیمت فوق‌العاده‌ای دارد همه ورثه در آن شریک‌اند3- فقط انگشتر و قرآن و شمشیر و لباسی که می‌پوشیده یا آماده پوشیدن بوده جزء حبوه است آن هم درصورتی‌که قیمت فوق‌العاده‌ای نداشته باشد

هیچ‌کدام از حبوه نیست.

آنکه اول به دنیا آمده است پسر بزرگ‌تر است.