تعیین وصى مفهومش تعیین ثلث نیست، مگر اینکه در بعضى از مناطق، تعیین وصى به معناى وصیت به ثلث باشد در این صورت باید به آن عمل کرد.
با توجه به اینکه نوعی وصیت است درصورتی‌که به همراه بقیه وصایا کمتر یا به‌اندازه ثلث اموال باشد به بدهکار تعلق دارد.
هرگاه مالى که به آن خمس تعلّق گرفته موجود باشد باید خمس را مقدم بدارند و اگر آن مال موجود نیست احتیاط آن است که حق‌الناس را بر حق‌الله مقدم کنند.
دیه جزء اموال آن مرحوم است و در درجه اول باید بدهی‌های او را از آن پرداخت. اگر چیزی اضافه آمد تعلق به ورثه دارد.
جز تجهیزات لازمه میّت حقّى ندارد.
کفاره جزء دیون نیست و منوط به اجازه ورثه است.
دیه مانند سایر دیون است و واجب است که از اصل مال او بپردازند ولی چنانچه اصل مال برای پرداخت دیه کافی نباشد ورثه وظیفه‌ای ندارند.
بهتر است تمام ورثه توافق بر عمل به این وصیت کنند ولی اگر توافق نداشتند آن دو محل را می‌فروشند و خانه مناسبی از ثلث برای سکونت مادر تهیه می‌کنند و بقیه را تقسیم می‌کنند.
اين وصیت به انضمام ساير وصاياى ميّت، فقط در مورد ثلث اموال وى اثر دارد و دوسوم ديگر مطابق قانون ارث در ميان ورثه تقسيم می‌شود.
با توجه به اينکه اين وصيت پدر درواقع نوعي هديه است بين ورثه آن زن به‌صورت مساوي تقسيم می‌شود.
اگر این صلح را به‌عنوان بعد از مرگ سفارش کرده، وصیت محسوب می‌شود و فقط در یک‌سوم اموالش مؤثر است؛ و اگر صلح قطعى در حال حیات کرده و تحویل داده، کسى در آن حقّى ندارد; زیرا انسان تا زنده است حقّ تصمیم‌گیری در اموال خود را دارد.
