دیه مانند سایر دیون است و واجب است که از اصل مال او بپردازند ولی چنانچه اصل مال برای پرداخت دیه کافی نباشد ورثه وظیفه‌ای ندارند.
باید از اصل مال کسی را به نیابت از طرف وی به حج میقاتی بفرستد.
دیه جزء اموال آن مرحوم است و در درجه اول باید بدهی‌های او را از آن پرداخت. اگر چیزی اضافه آمد تعلق به ورثه دارد.
از هر طريق كه مالى براى ميّت حاصل شود، بايد بدهى‌هايش پرداخت گردد.
درصورتی‌که مادرتان وصیتی ننموده تمام اموال باید مطابق قانون ارث بین ورثه تقسیم گردد ولی اگر وراث همه اجازه بدهند و کبیر باشند کار شما مانعی ندارد و اگر وصیت کرده مطابق وصیتش باید عمل کنید.
با توجه به اینکه نوعی وصیت است درصورتی‌که به همراه بقیه وصایا کمتر یا به‌اندازه ثلث اموال باشد به بدهکار تعلق دارد.
بهتر است تمام ورثه توافق بر عمل به این وصیت کنند ولی اگر توافق نداشتند آن دو محل را می‌فروشند و خانه مناسبی از ثلث برای سکونت مادر تهیه می‌کنند و بقیه را تقسیم می‌کنند.
اگر این صلح را به‌عنوان بعد از مرگ سفارش کرده، وصیت محسوب می‌شود و فقط در یک‌سوم اموالش مؤثر است؛ و اگر صلح قطعى در حال حیات کرده و تحویل داده، کسى در آن حقّى ندارد; زیرا انسان تا زنده است حقّ تصمیم‌گیری در اموال خود را دارد.
در مورد حوزه‌های علمیّه و افراد باتقوایى که در این حوزه‌ها به امر تدریس و تبلیغ و ارشاد خلق و امربه‌معروف و نهى از منکر اشتغال دارند مصرف کنید. در حدیث آمده: «وما اعمال البرّ کلّها و الجهاد فى سبیل الله، عند الامر بالمعروف والنهى عن المنکر، الا کنفثه فى بحر لجّى; تمام اعمال نیک و حتّى جهاد در راه خدا در برابر امربه‌معروف و نهى از منکر مانند آب دهان در برابر دریاى عمیق است».
با توجه به اينکه اين وصيت پدر درواقع نوعي هديه است بين ورثه آن زن به‌صورت مساوي تقسيم می‌شود.
اوّل باید دیون از جمله مهریه پرداخت شود و باقیمانده طبق قانون ارث تقسیم می‌شود.
هزینه کفن‌ودفن متعارف مقدّم بر همه‌چیز است، ولى مراسم ختم و یادبود جزء واجبات نیست. همچنین نفقه اولاد صغیر اگر قبلاً پرداخت‌نشده، جزء دیون محسوب نمی‌شود. هزینه نماز و روزه را نیز نمی‌توان از اموال میّت برداشت. بقیّه دیون در یک ردیف قرار دارند و باید به نسبت برداشته شود.
