مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در جايى كه مجتهد صريحاً فتوا ندارد، بلكه مى‏گويد احتياط آن است كه فلان گونه عمل شود، اين احتياط را «احتياط واجب» مى‏گويند و مقلّد يا بايد به آن عمل كند و يا به مجتهد مساوی یا مجتهدی که بعد از مرجع تقلید فرد، اعلم از دیگر مجتهدان باشد مراجعه نمايد ولی اگر فتواى صريحى داده، مثلاً گفته اقامه براى نماز مستحب است، سپس گفته احتياط آن است كه ترك نشود، اين را «احتياط مستحب» مى‏گويند و مقلّد می‌تواند به آن عمل كند يا نكند.‌

صباح اول روز و وقت پيدا شدن سرخى آفتاب در افق است؛ و مساء آغاز شب است و گاه به انتهای روز نیز اطلاق می‌شود و گاه بعدازظهر تا نصف شب را مساء می‌گویند.

عرف مردم متدین است.

مفهوم آن این است که مسئله مزبور احتمالاً راه شرعی دارد و در این موارد باید احتیاط کرد.

منظور از عبارت مذكور احتياط واجب مي باشد که مقلّد مى‏ تواند عمل به احتياط كند يا به مرجع ديگرى مراجعه نمايد.

در احتیاطات، رجوع به غیر جایز است و همچنین در جمله «خالى از اشکال نیست» و جمله «محل تأمّل است» و امّا جمله «بعید نیست» در تعبیرات ما فتواست.