فاصله دونماز جمعه نباید کمتر از یک‌فرسخ باشد ولی برای کسانی که در کمتر از دو فرسخی باشند شرکت در آن لازم است و در خارج از دو فرسخی نماز جمعه بجا آوردن نماز جماعت قبل از آن مانعی ندارد.
هنگامی‌که وقت اذان می‌رسد میتوان اذان گفت و چند دقیقه تأخیر مانعی ندارد ولی قبل از وقت نمی‌توان گفت.
در فرض سؤال یک‌بار به‌صورت شکسته و یک‌بار به‌صورت کامل قضا کنید.
يكى از مستحبات مؤكّد اين است كه نماز را در اوّل وقت فضيلت آن بخوانند و در روايات راجع به آن بسيار سفارش شده است و هرچه به اوّل وقت فضيلت نزدیک‌تر باشد بهتر است، مگر آنکه تأخیر آن از جهتى بهتر باشد، مثلاً صبر کند که نماز را به جماعت بخواند.
زنان در نماز جمعه نيّت وجوب می‌کنند و كفايت از نماز ظهر مى‌كند و منظور از عدم وجوب، عدم وجوب عينى است؛ نه تخييرى.
در فرض سؤال نماز را ادامه دهد و بعداً قضا نماید.
تفاوتى باهم ندارد ولى اگر زن مایل باشد، می‌تواند به‌جاى اذان کامل، تنها چهارتکبیر و شهادتین را بگوید و به‌جاى اقامه دو تکبیر و شهادت به وحدانیت خداوند و نبوّت پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه واله) بدهد.
در مورد خوشید یا ماه‌گرفتگی، اگر بعد از گذشتن وقت بفهمد تمام خورشيد يا ماه‌گرفته بوده، بايد قضاى نماز آيات را بجا آورد، امّا اگر تمام آن نگرفته باشد قضا واجب نيست.
در فرض مذکور قضای نمازهایی که ابتدای تکلیف نخوانده بر شما واجب نیست.
قضاى نماز با قضاى روزه تفاوت‌هایی دارد که به برخى از آنها، به‌طور اختصار اشاره می‌شود:الف: نمازهایى که زن در حال عادت ماهانه نخوانده قضا ندارد; امّا قضاى روزه ایّام عادت، در ماه مبارک رمضان لازم است.ب: کسى که روزه قضا دارد، جایز نیست روزه مستحبی بگیرد; ولى اگر نماز قضا داشته باشد، می‌تواند نماز مستحبی بخواند.ج: قضاى نماز را نباید طورى تأخیر انداخت که بی‌اعتنایی به آن بشود، ولى اگر تأخیر بیندازد کفّاره ندارد، امّا قضاى روزه ماه مبارک رمضان را باید پیش از رسیدن ماه مبارک رمضان سال بعد انجام دهد و چنانچه به تأخیر اندازد باید هم قضا کند و هم کفّاره مد طعام بدهد.د: در نماز قضا باید از اوّل نماز نیّت داشته باشد، لکن این امر در روزه قضا لازم نیست، بنابراین در روزى که هیچ قصد روزه نداشته و مفطرى بجا نیاورده، می‌تواند قبل از ظهر قصد روزه قضا بنماید.هـ: کسى که به خاطر مریض بودن نتواند در ماه رمضان روزه بگیرد و بعدازآن‌هم به خاطر مریضى تا ماه رمضان بعد نتواند روزه را قضا کند، روزه از او ساقط است و باید کفّاره مد طعام بدهد، امّا قضاى نماز درهرصورت لازم است (ایستاده، نشسته، با وضو، با تیمّم) اگرچه سال‌ها گذشته باشد.و: کسى که در شب ماه رمضان تفحّص کند و معتقد شود که صبح نشده و مشغول خوردن سحرى شود، اگر بعداً معلوم شود که همان وقت صبح بوده و اشتباه کرده، روزه او صحیح است و قضا ندارد، امّا اگر پیش از وقت به گمان اینکه صبح شده شروع به نماز کند و در بین نماز وقت داخل نشود، باید نماز را از سر بگیرد.ز: چنانچه کسى به قهر و غلبه چیزى در حلق او کند، روزه ماه مبارک رمضان او صحیح است، امّا اگر نماز کسى را باطل کند باید از سر بگیرد.ح: افطار روزه قضاى ماه مبارک رمضان را بعدازظهر بنا بر احتیاط واجب جایز نبوده و در صورت افطار کفّاره دارد، ولى شکستن نماز کفّاره ندارد، هرچند مرتکب گناه شده است.
تعقیبات را میتوان به‌قصد ثواب خواند.
