چنانچه يقين دارد عذرش تا آخر وقت برطرف می‌شود واجب است صبر كند و چنانچه يقين داشته باشد عذر باقى مىماند، صبر كردن واجب نيست، امّا اگر احتمال مىدهند برطرف شود احتياط واجب آن است كه صبر كند، مگر در مورد تيمّم كه می‌تواند در چنين صورتى در اوّل وقت نماز بخوانند.
اگر نماز در وقت خودش خوانده می‌شود، در اصطلاحِ احکام گویند: نماز (ادا) است و اگر نماز بعد از گذشتن وقت خوانده شود، در اصطلاح گویند: نماز (قضا) شده است.
لازم نیست به مأمومین اطلاع دهد.
باید نماز را اعاده نماید و اگر وقت نماز گذشته است نماز را قضا نماید.
اگر در نماز ظاهراً نقصانى نبوده اعاده نکند ولی چنانچه دفعه اول فرادا باشد و دفعه دوم به جماعت، اشکالی ندارد.
اگر تأخیر دفن میت بی‌احترامی و توهین نباشد نماز را مقدم کنند.
اگر افق روستا جلوتر از شهر بوده مانعی ندارد و در غیر این صورت نیز با توجه به اختلاف اندکی که وجود دارد و قطعاً قسمتی از نماز خوانده‌شده در وقت قرارگرفته است نمازهای گذشته صحیح است ولی بعدازاین مراعات نمایند.
باید به‌تدریج و به شکلی که به مشقت گرفتار نشود نمازها را اعاده نماید.
این‌ها از شروط مکلّف به هستند نه شروط تکلیف.
لازم نیست نماز را دوباره بخواند و نماز خوانده‌شده کفایت می‌کند.
منظور از عذر هر چیزی غیر از عمد است مثل خواب ماندن یا فراموشی یا پاک شدن از حیض بعد از نیمه‌شب و مانند آن، بنابراین کار داشتن و میهمان داشتن عذر محسوب نمی‌شود.
بايد توجّه داشت كه ساعت 12 هميشه ظهر شرعى نيست، بلكه در بعضى از مواقع سال ظهر شرعى قبل از 12 و گاهى بعد از ساعت 12 است و ساعت 12 ساعت قراردادى و رسمى است نه شرعى.
