گوش کردن به تمام خطبههای نماز جمعه
آیا گوش کردن به تمام خطبههای نماز جمعه واجب است یا نسبت به مقدار واجب خطبهها لازم است؟
احتیاط آن است که به تمام خطبه گوش کنند و کار دیگری جز در صورت ضرورت انجام ندهند.
احتیاط آن است که به تمام خطبه گوش کنند و کار دیگری جز در صورت ضرورت انجام ندهند.
با توجه به اینکه بین دو خطبه فاصله چندانی نیست از خواندن نماز پرهیز کنند.
احتیاط آن است که قضا کند مگر اینکه امامجمعه خلاصه واجبات خطبه را بعد از اذان تکرار کرده باشد.
اشکالی ندارد بهشرط آنکه مانع از گوش دادن به خطبهها نشود.
بايد مأمومین در نماز جمعه روبهقبله بنشينند و به خطبهها گوش دهند و حالتي مانند نمازگزار به خود بگيرند ولي صحبت کردن نماز را باطل نمیکند هرچند برخلاف احتياط است؛ و همچنين تکبيرها و شعارهايي که در بين خطبهها گفته میشود موجب بطلان نيست.
در فرض سؤال نماز باطل نیست ولی کار خلافی است.
سزاوار است ائمّه جمعه خطبهها را کوتاه و فشرده و بامطالعه بخوانند و گاه لازم است يک هفته يا چند روز براي آن مطالعه کنند تا از آن فرصت، بيشترين بهره را ببرند؛ و خطبهها بايد کلاس درس جامعي درزمینهٔ مسائل اخلاقي، تربيتي، معرفتي و مسائل مبتلابه جامعه و مسائل مهم سياسي باشد؛ ولي از داخل شدن و موضعگیری در مسائل جناحي که باعث ایجاد اختلاف میشود خودداري کنند و ائمّه جمعه بهمنزله پدر عمل کنند.
خواندن سوره حمد در پایان خطبهها اشکالی ندارد.
احتياط واجب آن است كه نمازگزاران هنگام ايراد خطبه با طهارت باشند و رو به امام نشينند و سكوت را رعايت كنند و به خطبهها گوش فرا دهند، ولى اگر عمداً سخن بگويند، نماز جمعه آنها باطل نمىشود، هرچند كار خلافى کردهاند.
در صورت نشنیدن خطبهها به علت طولانی بودن صفوف نماز جمعه کافی است.
خوب است به رجاء مطلوبیت، امام و خطیب جمعه در زمستان و تابستان، عمامه داشته باشد وردایی بپوشد و خود را بیاراید، تمیزترین لباسهای خود را بپوشد و بوى خوش به کاربرد، بهطوریکه باوقار و سکینه باشد. قبل از خطابه، هنگامیکه مؤذّن اذان میگوید، او بر منبر نشسته باشد تا اذان به پایان برسد و خطبه را آغاز کند. هنگام صعود بر منبر خطابه، روبه روى مردم بایستد و سلام کند و مردم نیز با چهرههای خود از او استقبال کنند و به چیزى از قبیل اسلحه یا عصا تکیه کند.شایسته است امامجمعه، خطیب و بلیغ باشد و بهتناسب اوضاع زمان و مکان سخن گوید و عبارات فصیح و روان به کاربرد. به حوادثى که در سراسر جهان براى مسلمین میگذرد، بخصوص حوادث منطقه خود، آشنا باشد. مصالح اسلام و مسلمین را تشخیص دهد، چنان شجاع باشد که درراه خدا از ملامت و نکوهش احدى بیم به خود راه ندهد. در اظهار حق و ابطال باطل برحسب شرایط زمان و مکان صراحت داشته باشد. امورى از قبیل مواظبت در اوقات نماز و عمل به روش صلحا و اولیاى خدا را که موجب تأثیر کلام او در مردم است، رعایت کند. اعمال او با مواعظ و وعده و وعیدهایش تطبیق نماید. ازآنچه که موجب وهن او و کلامش میشود، حتّى از قبیل پرگویى، شوخى و بیهودهگویی بپرهیزد؛ و همه این امور را تنها براى خداوند رعایت کند و هدفش اعراض از دنیاپرستى و ریاستطلبی که سرسلسله همه گناهان است، باشد.