مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر خون در دهان بوده باشد موجب بطلان نماز نیست ولى اگر به‌ظاهر لب به مقدار درهم و بیشتر رسیده باشد باید نماز را رها کند و دهان را آب بکشد و سپس نماز بخواند و اگر کمتر از درهم باشد و با آب دهان آمیخته شود و خارج شود آن‌هم براى نماز اشکال دارد.

هرگاه كسى غير از لباس نجس لباس ديگرى در اختيار ندارد و احتمال نمى‏دهد تا آخر وقت لباس پاك پيدا كند بايد با همان لباس نماز بخواند.

درصورتی‌که جاهل قاصر بوده نمازهایش صحیح است ولی اگر مقصر بوده نمازهایش اشکال دارد.

كسى كه يك لباس بيشتر ندارد هرگاه بدن و لباس او هر دو نجس شود و به‌اندازه‌ی آب كشيدن يكى از آن دو بيشتر آب ندارد احتياط واجب آن است كه بدن را آب بكشد و نماز را با همان لباس نجس بخواند.

اگر نمازگزار پیش از نماز، از نجاست بدن یا لباس باخبر بوده و به خاطر فراموشی با آن نماز خوانده است بايد نماز را اعاده كند، خواه در وسط نماز به خاطر او بيايد، يا بعد از نماز؛ و اگر وقت نماز گذشته است بايد نماز را قضا كند.

هرگاه در لباس خود خونى ببيند و يقين كند كه به مقدار كمتر از درهم است و يا خون زخم و دمل است كه براى نماز اشكال ندارد و با آن نماز بخواند، بعد بفهمد خون بيش از مقدار درهم بوده، يا خون از غير زخم و دمل است نمازش صحيح است.

درصورتی‌که بعد از بول استبرا کرده است نمازهای گذشته صحیح است.

نماز خوانده‌شده صحیح است.

درصورتی‌که دقیقاً نمی‌داند و احتمال می‌دهد بعد از تمام نمازها حاصل‌ شده باشد تکلیفی جز غسل کردن برای نمازهای آینده ندارد.

هرگاه شخصی مشغول نماز است و در وسط نماز لباس يا بدن او نجس شود، يا بفهمد لباس يا بدن او نجس شده است امّا نداند همان موقع نجس شده يا از قبل نجس بوده، چنانچه آب در دسترس اوست و آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن آن نماز را به هم نمی‌زند بايد همان موقع آن را آب بكشد، يا عوض كند، سپس نماز را ادامه دهد و اگر ممكن نيست بايد نماز را بشكند و با بدن و لباس پاك نماز بخواند و اين در صورتى است كه وقت تنگ نباشد و الا با همان حال نماز بخواند و نماز او صحیح است.

بنا بر احتیاط نماز را اعاده کند.

هرگاه لباس یا بدن نجس بوده و آن را آب بکشد و یقین به پاکى آن پیدا کند و نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد هنوز پاک نشده است، نماز او صحیح است و براى نمازهاى بعد باید آن را پاک کند.