هرگاه در لباس خود خونى ببيند و يقين كند كه به مقدار كمتر از درهم است و يا خون زخم و دمل است كه براى نماز اشكال ندارد و با آن نماز بخواند، بعد بفهمد خون بيش از مقدار درهم بوده، يا خون از غير زخم و دمل است نمازش صحيح است.
هرگاه لباس یا بدن نجس بوده و آن را آب بکشد و یقین به پاکى آن پیدا کند و نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد هنوز پاک نشده است، نماز او صحیح است و براى نمازهاى بعد باید آن را پاک کند.
هرگاه شخصی مشغول نماز است و در وسط نماز لباس يا بدن او نجس شود، يا بفهمد لباس يا بدن او نجس شده است امّا نداند همان موقع نجس شده يا از قبل نجس بوده، چنانچه آب در دسترس اوست و آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن آن نماز را به هم نمی‌زند بايد همان موقع آن را آب بكشد، يا عوض كند، سپس نماز را ادامه دهد و اگر ممكن نيست بايد نماز را بشكند و با بدن و لباس پاك نماز بخواند و اين در صورتى است كه وقت تنگ نباشد و الا با همان حال نماز بخواند و نماز او صحیح است.
اگر نمازگزار پیش از نماز، از نجاست بدن یا لباس باخبر بوده و به خاطر فراموشی با آن نماز خوانده است بايد نماز را اعاده كند، خواه در وسط نماز به خاطر او بيايد، يا بعد از نماز؛ و اگر وقت نماز گذشته است بايد نماز را قضا كند.
درصورتی‌که دقیقاً نمی‌داند و احتمال می‌دهد بعد از تمام نمازها حاصل شده باشد تکلیفی جز غسل کردن برای نمازهای آینده ندارد.
در فرض سؤال، نماز او صحيح است، خواه در وقت باشد يا بعد از وقت.
اگر كسى عمداً بالباس يا بدن نجس نماز بخواند نمازش باطل است، حتّى اگر به خاطر ياد نگرفتن مسئله باشد؛ اما اگر امکان دسترسی به‌حکم را نداشته (جاهل قاصر بوده است) نماز او صحیح است.
در فرض سؤال، نمی‌تواند نماز بخواند ولی می‌تواند آن را بفروشد و به مقدار طلب خود بردارد و یا خودش آن را تملک کند و اضافه قیمت را به صاحبش بدهد و این موضوع درواقع رهن است نه امانت.
این‌گونه ذرات، حتّى اگر علم به بقاى آن وجود داشته باشد، مشمول احکام غصب نیست و در حکم تألف است. نکته: حکم تألف (تلف‌شده) یعنی کالعدم محسوب می‌شود نسبت به اینکه مال غصبی محسوب گردد (ذرات غذا مصداق بودن عین مال غصبی نیست).
نماز او باطل نیست ولی کار خلافی کرده است.
تصرفات فعلی جایز است ولی اصل کار از ابتدا صحیح نبوده است.
