رطوبت مزبور غسل ندارد و اگر قبلاً بعد از بول استبراء کرده پاک است و نمازخواندن با آن اشکالی ندارد.
درصورتی‌که قبل و یا در حین نماز بداند چنین چیزی واقع‌شده نمازش صحیح نیست.
باید نمازهایی که بالباس نجس خوانده‌شده است قضا شود.
چنانچه ظاهر صورت یا دست او بیش از مقدار درهم آلوده شود باید نماز را بشکند و اعاده کند و اگر کمتر باشد ادامه نماز اشکالى ندارد.
درصورتی‌که مشقت ندارد تطهیر نماید و إلا با همان حال نماز بخواند.
شرب خمر حرام و از گناهان کبيره است؛ بايد فوراً توبه حقيقي کند و نماز خود را به‌جا آورد. البته چنانچه در حال مستي باشد نمازش باطل است ولي اگر مست نباشد، بايد دست و دهان خود را آب بکشد، وضو بگيرد و نماز بخواند هرچند ثواب نماز او کمتر است، ضمناً بدن و لباس او که با اين نجاست برخورد نداشته است پاک است.
كسى كه دو لباس دارد و مىداند يكى از آن دو نجس است امّا نمىداند كداميك از آن‌هاست با هیچ‌کدام نمىتواند نماز بخواند و بايد هر دو را آب بكشد و اگر توانايى بر اين كار نداشته باشد بايد دونماز جداگانه با آن دو لباس بخواند.
اگر خون در دهان بوده باشد موجب بطلان نماز نیست ولى اگر به‌ظاهر لب به مقدار درهم و بیشتر رسیده باشد باید نماز را رها کند و دهان را آب بکشد و سپس نماز بخواند و اگر کمتر از درهم باشد و با آب دهان آمیخته شود و خارج شود آن‌هم براى نماز اشکال دارد.
هرگاه كسى غير از لباس نجس لباس ديگرى در اختيار ندارد و احتمال نمىدهد تا آخر وقت لباس پاك پيدا كند بايد با همان لباس نماز بخواند.
تفاوت در نص است؛ با توجّه به روايات، اگر نجاست لباس يا بدن را فراموش کند، بايد نماز را اعاده کند. ولي اگر نجاست چيزي مانند فرش را فراموش کند و بدن يا لباس مرطوب با آن ملاقات کند، چون علم به سرايت نجاست پيدا نمی‌کند، نماز صحيح است (با توجّه به اینکه طهارت از نجاست، شرط علمي است نه واقعي).
كسى كه يك لباس بيشتر ندارد هرگاه بدن و لباس او هر دو نجس شود و به‌اندازه‌ی آب كشيدن يكى از آن دو بيشتر آب ندارد احتياط واجب آن است كه بدن را آب بكشد و نماز را با همان لباس نجس بخواند.
